Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Κάποια σχόλια και παραλληλισμοί για την αναρχική εξέγερση του Μάη 1886 που εορτάζεται ως Πρωτομαγιά
Είναι λίγο πολύ γνωστό ότι ως αναρχικοί – αντιεξουσιαστές δεν δίνουμε έμφαση σε εορτασμούς καθώς η επανάσταση δεν έχει μέρα αλλά διαρκεί συνεχώς. Όμως είναι ενοχλητικό να παραχαράζεται η ιστορία και να αποκρύπτονται τα πραγματικά γεγονότα. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες που σύντροφοι μας έχουνε συκοφαντηθεί, φυλακιστεί και διαπομπευτεί και ταυτόχρονα να τελείται ο εορτασμός της «εργατικής πρωτομαγιάς». Αυτό που αποσιωπάται είναι ότι τα γεγονότα στο Σικάγο τον Μάη του 1886, που εορτάζονται παγκοσμίως ως «εργατική πρωτομαγιά» έγιναν από αναρχικά συνδικάτα και όχι αόριστα από εργάτες. Τότε όπως και τώρα οι αναρχικοί σύντροφοι, που συνελήφθησαν ως υπαίτιοι για την εργατική εξέγερση, είχανε διαπομπευτεί από τον τύπο και παρουσιαστεί ως «κτήνη». Πολύ περισσότερο επειδή δεν ήταν αμερικάνοι πολίτες στην πλειοψηφία τους, αλλά Γερμανοί μετανάστες, που πήγαν στην «γη της επαγγελίας» για να βρούνε ένα καλύτερο μέλλον και βρέθηκαν μπροστά σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Οι τέσσερις σύντροφοι που οδηγήθηκαν στο ικρίωμα ως υπαίτιοι για την εργατική εξέγερση, στάθηκαν περήφανα και βροντοφώναξαν στους δήμιους «Ζήτω η Αναρχία, αυτή είναι η ευτυχέστερη μέρα της ζωής μου», «Ω, άνθρωποι της Αμερικής, θα μου δώσετε την άδεια να μιλήσω; Αφήστε με να μιλήσω Σερίφη Μαίητσον. Αφήστε να ακουστεί η φωνή του λαού, Ω!» και «Θα έρθει μια εποχή που η σιωπή του τάφου μας θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα», στον ίδιο τόνο και στάση που κρατούν και οι συλληφθέντες σύντροφοι. Οποιοσδήποτε κάνει μία σύντομη ιστορική αναδρομή θα διαπιστώσει ότι οι εξεγερμένοι του Μάη 1886 στο Σικάγο, δεν έθεσαν απλώς το αίτημα του 8ώρου αντί για το 12ώρο, αλλά της συνολικής χειραφέτησης των εργαζομένων, της αυτοάμυνας των εργατών, της κοινωνίας χωρίς διαχωρισμό σε τάξεις και κράτος – υπηκόους, της αυτό-διεύθυνσης και της αλληλεγγύης. Ζητήματα που θέτονται και από τους εξεγερμένους του σήμερα και κατά συνέπεια και από τους συλληφθέντες. Παρότι υποκριτικά και παραπλανητικά η Εξέγερση του Μάη 1886 μετατρέπεται σε μία φιέστα, τα πραγματικά αναρχικά και απελευθερωτικά ζήτημα που έθεσε παραμένουν επίκαιρα. Οι εξεγερμένοι του σήμερα την μελετούν κριτικά, μαθαίνουν από την εμπειρία και διατηρούν άσβεστη την φλόγα και την επιθυμία για την επανάσταση. Και τα πάντα συνεχίζονται..
Πέμπτη 29 Απριλίου 2010
Επιστολή της 19χρόνης συντρόφισας Κ.Κ. από την φυλακή
Στις 22 Απριλίου και ενώ τηλεφωνούσα από καρτοτηλέφωνο στο κέντρο της Αθήνας ήρθαν και με συνέλαβαν. Λογικό, αφού δεν είχα ορίσει συγκεκριμένο χρόνο, ώστε να έχω φύγει μέχρι να με εντοπίσουν. Στη συνέχεια οδηγήθηκα στην ΓΑΔΑ, όπου έγιναν τα γνωστά. Δεν έλειψαν και τα νταηλίκια συγκεκριμένων μπάτσων. Τόσο γραφικά που μου έρχεται να ξεράσω! Άλλωστε δεν περιμένω κάτι καλύτερο από αυτούς. Μετά από διήμερη παραμονή στην γιάφκα του 12ου ορόφου και αφού ο εισαγγελέας αποφάσισε τελικά την κράτησή μου, μεταφέρθηκα στις φυλακές ελαιώνα . 6-7 αυτοκίνητα και 3 μηχανές συνόδευαν έναν εγκληματία, εμένα...
Βέβαια το “έγκλημα”ο καθένας το ορίζει όπως θέλει. Η συνείδηση και ο αγώνας είναι έγκλημα για αυτούς. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Υπουργείο Προστασίας του Ρουφιάνου, απ' την αρχή καταβάλει άπειρες προσπάθειες για την καταστολή του εγκλήματος! Με προφυλακίσεις, ατελείωτες διώξεις για τη ΣΠΦ, μαζικές προσαγωγές και φακελώματα, ντου και ξύλο στα Εξάρχεια, μπούκες σε στέκια, σαθρά κατηγορητήρια και πιο πρόσφατα η πισώπλατη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα που κάποιοι κακοποιοί δε δίστασαν να χαρακτηρίσουν “μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ”.
Στόχος τους δεν είναι αποκλειστικά η εξάρθρωση κάποια οργάνωσης, αλλά η αδρανοποίηση και ο εκφοβισμός όλων όσων μάχονται.
Στην προσπάθεια θα μείνουν....
Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν στοιχεία, πρέπει να πας φυλακή για να μάθεις να σκύβεις το κεφάλι... Πρέπει επιτέλους κάποιος να τους πει ότι η επαναστατική συνείδηση δε γνωρίζει κάγκελα, κλουβιά και χειροπέδες και δε σωφρονίζεται.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να σφίγγουν μόνοι τους τα δεσμά τους. Ο καθένας με τον τρόπο του χτίζει τη δική του νοητή φυλακή, γιατί έτσι έχουν μάθει και χαίρονται για' αυτό, νιώθουν ασφαλείς.
Μέσα και έξω, τώρα και πάντα, θα ζουν ελεύθεροι όσοι δεν έχτισαν ποτέ τη νοητή τους φυλακή...
Μια πολύ μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους έγκλειστους και διωκόμενους νικητές. Ηττημένοι είναι όσοι υποκλίνονται στην υποταγή και στην παραίτηση.
“όσο μεγαλώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου”
υ.γ όταν ήρθε έξω από τις φυλακές η πορεία συντρόφων έριξαν τις γραμμές των τηλεφώνων μέχρι να φύγουν, για να μην μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, ενώ το παράθυρο του κελιού μου (τελείως τυχαία!) δεν έχει πρόσβαση στον δρόμο. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από μέσα, οι κρατούμενες το συζητούσαν όλη μέρα
Κ.Κ
Φυλακές Ελαιώνα
Βέβαια το “έγκλημα”ο καθένας το ορίζει όπως θέλει. Η συνείδηση και ο αγώνας είναι έγκλημα για αυτούς. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, το Υπουργείο Προστασίας του Ρουφιάνου, απ' την αρχή καταβάλει άπειρες προσπάθειες για την καταστολή του εγκλήματος! Με προφυλακίσεις, ατελείωτες διώξεις για τη ΣΠΦ, μαζικές προσαγωγές και φακελώματα, ντου και ξύλο στα Εξάρχεια, μπούκες σε στέκια, σαθρά κατηγορητήρια και πιο πρόσφατα η πισώπλατη δολοφονία του Λάμπρου Φούντα που κάποιοι κακοποιοί δε δίστασαν να χαρακτηρίσουν “μεγάλη επιτυχία της ΕΛ.ΑΣ”.
Στόχος τους δεν είναι αποκλειστικά η εξάρθρωση κάποια οργάνωσης, αλλά η αδρανοποίηση και ο εκφοβισμός όλων όσων μάχονται.
Στην προσπάθεια θα μείνουν....
Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν στοιχεία, πρέπει να πας φυλακή για να μάθεις να σκύβεις το κεφάλι... Πρέπει επιτέλους κάποιος να τους πει ότι η επαναστατική συνείδηση δε γνωρίζει κάγκελα, κλουβιά και χειροπέδες και δε σωφρονίζεται.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την τάση να σφίγγουν μόνοι τους τα δεσμά τους. Ο καθένας με τον τρόπο του χτίζει τη δική του νοητή φυλακή, γιατί έτσι έχουν μάθει και χαίρονται για' αυτό, νιώθουν ασφαλείς.
Μέσα και έξω, τώρα και πάντα, θα ζουν ελεύθεροι όσοι δεν έχτισαν ποτέ τη νοητή τους φυλακή...
Μια πολύ μεγάλη αγκαλιά σε όλους τους έγκλειστους και διωκόμενους νικητές. Ηττημένοι είναι όσοι υποκλίνονται στην υποταγή και στην παραίτηση.
“όσο μεγαλώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου”
υ.γ όταν ήρθε έξω από τις φυλακές η πορεία συντρόφων έριξαν τις γραμμές των τηλεφώνων μέχρι να φύγουν, για να μην μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους, ενώ το παράθυρο του κελιού μου (τελείως τυχαία!) δεν έχει πρόσβαση στον δρόμο. Υπήρξε θετική ανταπόκριση από μέσα, οι κρατούμενες το συζητούσαν όλη μέρα
Κ.Κ
Φυλακές Ελαιώνα
Από τη ζητιανιά στην γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση!
Από τη ζητιανιά στην γενικευμένη Αυτοδιεύθυνση!
Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό μας απειλώντας το παρόν και το μέλλον μας, ενώ το ελληνικό κράτος, επίσημα και με παρρησία, υπέγραψε την συνθήκη. Το επικοινωνιακό περιτύλιγμα για τη δήθεν αναγκαιότητα της προσφυγής και των μέτρων που τα ακολουθούν, καθώς και τα περί «εθνικής συστράτευσης», είναι μονάχα το φκιασίδι για να αποφύγουν τον γενικευμένο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που επέρχεται.
Η έτσι κι αλλιώς ελλιπής θεσμοθέτηση των εργατικών κατακτήσεων τερματίζεται επίσημα και η ασυδοσία των αφεντικών νομιμοποιείται και τυπικά. Άγρια λιτότητα στο λαό, ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, εργασιακός μεσαίωνας και καθεστώς βαριάς καταστολής μας περιμένουν.
Τα προσωπεία έπεσαν! Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται δεν πλήττει μόνο την εργατική τάξη ή την φτωχή αγροτιά. Πρόκειται για κατά μέτωπο επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία. Ίσως μάλιστα η «μεσαία τάξη», να είναι αυτοί που πρώτοι θα χάσουν τα υποτιθέμενα προνόμιά τους.
Είναι ξεκάθαρο πως οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, δηλαδή το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, στο οποίο θα περάσουν όλα τα δημόσια αγαθά και οι υπηρεσίες που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους μας. Το ξεπούλημα των συνδικάτων και της "ηγεσίας" του εργατικού κινήματος, που αντί να προετοιμάζει τους εργάτες για την κατάληψη των χώρων παραγωγής και την διεύθυνσή τους από τους ίδιους τους πνευματικούς και χειρώνακτες εργαζόμενους, αναδεικνύοντας την αρχή της αυτοδιεύθυνσης σαν την μόνη λύση για την περιφρούρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ξεπουλά τα όνειρα μιας ολόκληρης κοινωνίας στο περιθώριο της ζητιανιάς και της συνδιαλλαγής.
Η οικονομική κρίση δεν υπάρχει εξαιτίας μας, εξαιτίας μας όμως υπάρχουν δεκάδες κατειλημμένα εργοστάσια, στην Αργεντινή, στην Γερμανία, στο Μεξικό που δουλεύουν χωρίς ιδιοκτήτες και διευθυντές, με μόνη αρχή την αλληλεγγύη και μόνο γνώμονα το συλλογικό καλό. Εξαιτίας μας υπάρχουν επιτροπές γειτονιάς που φέρνουν τους κάτοικους κοντά τον ένα με τον άλλο χωρίς «πολιτικούς» εκπροσώπους και κοινοβουλευτικά ερπετά. Οι λαοί δεν χρωστούν σε κανέναν. Η ζωή και η ελευθερία μας δεν υποθηκεύονται, δεν ξεπουλιούνται!
Η εξέγερση ξεσπά πάντα σε μία στιγμή, χρέος μας είναι να την μετατρέψουμε σε επανάσταση!
Το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σφίγγει τη θηλιά στο λαιμό μας απειλώντας το παρόν και το μέλλον μας, ενώ το ελληνικό κράτος, επίσημα και με παρρησία, υπέγραψε την συνθήκη. Το επικοινωνιακό περιτύλιγμα για τη δήθεν αναγκαιότητα της προσφυγής και των μέτρων που τα ακολουθούν, καθώς και τα περί «εθνικής συστράτευσης», είναι μονάχα το φκιασίδι για να αποφύγουν τον γενικευμένο κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που επέρχεται.
Η έτσι κι αλλιώς ελλιπής θεσμοθέτηση των εργατικών κατακτήσεων τερματίζεται επίσημα και η ασυδοσία των αφεντικών νομιμοποιείται και τυπικά. Άγρια λιτότητα στο λαό, ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, εργασιακός μεσαίωνας και καθεστώς βαριάς καταστολής μας περιμένουν.
Τα προσωπεία έπεσαν! Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται δεν πλήττει μόνο την εργατική τάξη ή την φτωχή αγροτιά. Πρόκειται για κατά μέτωπο επίθεση σε ολόκληρη την κοινωνία. Ίσως μάλιστα η «μεσαία τάξη», να είναι αυτοί που πρώτοι θα χάσουν τα υποτιθέμενα προνόμιά τους.
Είναι ξεκάθαρο πως οι μόνοι ωφελημένοι θα είναι αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, δηλαδή το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, στο οποίο θα περάσουν όλα τα δημόσια αγαθά και οι υπηρεσίες που θα έπρεπε να ανήκουν σε όλους μας. Το ξεπούλημα των συνδικάτων και της "ηγεσίας" του εργατικού κινήματος, που αντί να προετοιμάζει τους εργάτες για την κατάληψη των χώρων παραγωγής και την διεύθυνσή τους από τους ίδιους τους πνευματικούς και χειρώνακτες εργαζόμενους, αναδεικνύοντας την αρχή της αυτοδιεύθυνσης σαν την μόνη λύση για την περιφρούρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ξεπουλά τα όνειρα μιας ολόκληρης κοινωνίας στο περιθώριο της ζητιανιάς και της συνδιαλλαγής.
Η οικονομική κρίση δεν υπάρχει εξαιτίας μας, εξαιτίας μας όμως υπάρχουν δεκάδες κατειλημμένα εργοστάσια, στην Αργεντινή, στην Γερμανία, στο Μεξικό που δουλεύουν χωρίς ιδιοκτήτες και διευθυντές, με μόνη αρχή την αλληλεγγύη και μόνο γνώμονα το συλλογικό καλό. Εξαιτίας μας υπάρχουν επιτροπές γειτονιάς που φέρνουν τους κάτοικους κοντά τον ένα με τον άλλο χωρίς «πολιτικούς» εκπροσώπους και κοινοβουλευτικά ερπετά. Οι λαοί δεν χρωστούν σε κανέναν. Η ζωή και η ελευθερία μας δεν υποθηκεύονται, δεν ξεπουλιούνται!
Η εξέγερση ξεσπά πάντα σε μία στιγμή, χρέος μας είναι να την μετατρέψουμε σε επανάσταση!
Κείμενο του σύντροφου Χ, Κορτέση
Στις 10 Απριλίου συλλαμβάνονται 6 άτομα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Ένας από τους συλληφθέντες είμαι και εγώ. Χωρίς να ξέρουμε για ποιο λόγο κρατούμαστε και ζητώντας επίμονα να επικοινωνήσουμε με δικηγόρους, οι μπάτσοι μας λένε ότι πρόκειται για προσαγωγή και δεν μπορούμε να δούμε δικηγόρους. Μετά από 56 ώρες χωρίς καμία επικοινωνία ούτε καν μεταξύ μας, οδηγούμαστε στα δικαστήρια της Ευελπίδων ως κατηγορούμενοι για συμμετοχή στον Επαναστατικό Αγώνα. Η χρονική συγκυρία της σύλληψής μας συμπίπτει με την ανακοίνωση του παπανδρέου για τον πιθανό δανεισμό της ελλάδας από το Δ.Ν.Τ. Ένα γεγονός που μόνο τυχαίο δεν είναι, όπως τυχαία δεν ήταν και η εισβολή των μπάτσων στην υποτιθέμενη «γιάφκα του Χαλανδρίου» και η σύλληψη συντρόφων, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, από την τότε κυβέρνηση της ν.δ.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής μας τον πρώτο λόγο της παραπληροφόρησης δεν θα μπορούσε να έχει κανένα άλλο σκουλήκι πλην των γνωστών τηλεμαϊντανών που παρουσιάζοντας στοιχεία που ούτε καν υπάρχουν στη δικογραφία, αρχίζουν να συνθέτουν ένα παζλ που φτάνει μέχρι την επίθεση ...στους δίδυμους πύργους!!! Όσο περνούν οι ώρες τα μμε θεωρούν βέβαιη την ενοχή μας και αρχίζει ένας αγώνας δρόμου για το ποιος θα βγάλει τα περισσότερα στοιχεία της προσωπικής μας ζωής στα τηλεπαράθυρα, ποιος θα φωτογραφήσει πρώτος το σπίτι-γιάφκα, τι μηχανές προτιμούσαμε, τι ώρα κοιμόμαστε, τι ώρα και πόσες φορές κάναμε έρωτα και διάφορα άλλα, όλα αυτά προσφέροντάς τα στο βωμό του θεάματος. Τίποτα από αυτά πάντως δεν μου κάνει εντύπωση, ξέροντας πολύ καλά πως ο ρόλος των μμε στην «δημοκρατία» του σήμερα, είναι ο ίδιος με τα υπουργεία προπαγάνδας στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του χτες.
Μετά τη σύλληψη των «αιμοδιψών τρομοκρατών» ο ελληνικός λαός θα συνειδητοποιήσει βέβαια πως τίποτα δεν έχει αλλάξει στις συνθήκες διαβίωσής του. Αν ο λαός πριν τρεφότανε με τα ψίχουλα που περίσσευαν από το πλουσιοπάροχο γεύμα του συναφιού των καπιταλιστών, πολύ γρήγορα θα καταλάβει πως πλέον δεν του δίνονται ούτε καν αυτά τα ψίχουλα. Σε μια τέτοια περίοδο οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής απόγνωσης, οι άνθρωποι μπορούν να προβούν σε ενέργειες που πριν ούτε καν φανταζόμαστε. Μια πρώτη γεύση του τι θα επακολουθήσει στα χρόνια λιτότητας που έρχονται πήραμε δύο χρόνια πριν με την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία ακολούθησε γενικευμένη εξέγερση σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Για άλλους η πρώτη γεύση ήταν πολύ γλυκιά και για άλλους σκέτη πίκρα...Η καταστολή σε μια τέτοια περίοδο θα δείξει το πραγματικό της πρόσωπο με πρωταρχικό σκοπό την εξουδετέρωση του ριζοσπαστικότερου κομματιού της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, ως το μεγαλύτερο εσωτερικό εχθρό. Γιʼ αυτόν το λόγο και ενώ η ανεργία ξεπερνάει το 15%, ο χρυσοχοΐδης κάνει λόγο για νέες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας (με πρόσχημα την όλο και αυξανόμενη εγκληματικότητα) που μοναδικό σκοπό έχουν την ενίσχυση της αμυντικής γραμμής του κρατικού μηχανισμού.
Αυτή τη χρονική περίοδο δίνεται μια ευκαιρία για ριζοσπαστικοποίηση διαφόρων κοινωνικών ομάδων και τέτοιες ευκαιρίες είναι μοναδικές. Αυτή τη στιγμή στα θεμέλια του καπιταλιστικού οικοδομήματος υπάρχουν τόνοι εκρηκτικά και το μόνο που λείπει, σύντροφοι, είναι η πυροδότηση!!!
Δεν θα αναφερθώ καθόλου στο κατηγορητήριο γιατί η αθωότητα και η ενοχή εναλλάσσονται ανάλογα με τη μερία που καθένας έχει επιλέξει να πορευτεί. Αν για τους μπάτσους, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς, τους τραπεζίτες, τους δικαστές, κάποιοι είναι ένοχοι στο όνομα της αστικής δημοκρατίας, όλοι όσοι προανέφερα είναι ένοχοι στο όνομα της λαϊκής δικαιοσύνης. Ακόμα δεν θα αναφερθώ, αναλυτικά, στις συνθήκες κράτησης τις πρώτες μέρες στη ΓΑΔΑ γιατί ως αναρχικός, θεωρώ εμένα και τους συντρόφους μου αιχμαλώτους πολέμου. Ενός πολέμου που ο κύριος χρυσοχοΐδης αντιλήφθηκε την ύπαρξή του εδώ και μερικούς μήνες, ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και αιώνες ανάμεσα στους πάσης φύσεως εξουσιαστές και στους εξεγερμένους.
Η επιλογή στρατοπέδου έχει γίνει και κάποια στιγμή θα καταλάβουν κάποιοι ότι λάθος στρατόπεδο διάλεξαν μόνο που τότε θα είναι πολύ αργά...
Υπομονή και πείσμα για όσους επέλεξαν να ταξιδέψουν στη φουρτουνιασμένη θάλασσα της ιστορίας με προορισμό την κοινωνική επανάσταση.
Τιμή για πάντα στον αναρχικό Λάμπρο Φούντα
Καλό ταξίδι, σύντροφε.
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Μικροφωνική Αλληλεγγύης
Σήμερα Τρίτη 27/4 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στον σύντροφο απαλλοτριωτή τράπεζας Γιάννη Δημητράκη. Μοιράστηκε και διαβάστηκε το παρακάτω κείμενο:
Η σημερινή μέρα, Τρίτη 27 Απριλίου, έχει οριστεί ως πανευρωπαϊκή μέρα αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιάννη Δημητράκη, ενόψει του εφετείου του, ο οποίος είναι φυλακισμένος για την «ληστεία»-απαλλοτρίωση σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Εν πρώτης, μπορεί να προκαλεί εντύπωση που έχει οριστεί μία τέτοια δραστηριότητα αλληλεγγύης για έναν «ληστή» και διάφοροι/ες αλληλέγγυοι/ες βγαίνουν δημόσια προς υπεράσπιση του. Οπότε είναι απαραίτητες διάφορες διατυπώσεις:
Ο Γιάννης Δημητράκης δεν λήστεψε περαστικούς και ανήμπορους, όπως γίνεται από διάφορους παραβατικούς – κακοποιούς. Αντίθετα συνειδητά επέλεξε να απαλλοτριώσει χρηματικές μονάδες από τους πραγματικούς κλέφτες, αυτούς που κλέβουνε νόμιμα και καθημερινά όλους μας, όλο τον λαό και την κοινωνία: Τις τράπεζες. Η αλληλεγγύη στο πρόσωπο του είναι ταυτόχρονα κριτική στο τραπεζικό σύστημα και τους νόμιμους τοκογλύφους, από τις εγχώριες τράπεζες ως το ΔΝΤ που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό και όλο τον πλανήτη. Είναι κριτική στο σύστημα που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, διαχωρισμό που όλο και μεγαλώνει στις μέρες μας. Είναι ανάδειξη της δυνατότητας των ανθρώπων να ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες και να απαλλοτριώνουν – παίρνουν πίσω ότι νόμιμα τους έχουν κλέψει και στερήσει.
Ο Γιάννης Δημητράκης έχει κρατήσει μία άψογη στάση. Τραυματισμένος στο νοσοκομείο αντιστάθηκε στον γνωστό εισαγγελέα-κάθαρμα Ι. Διώτη που προσπάθησε με βασανιστήρια να του πάρει ομολογία για τους συνεργούς του. Προφυλακισμένος δεν απαίτησε αλληλεγγύη για να μην αποσπάσει χρόνο από τις κινηματικές διαδικασίες. Στο δικαστήριο υπερασπίστηκε την πράξη του με συγκροτημένο λόγω. Ο ξυλοδαρμός τους στις φυλακές αποτέλεσε αφορμή και αίτιο για πολυήμερη εξέγερση των φυλακισμένων, όπου αναδείχθηκαν οι άθλιες συνθήκες των κολαστηρίων και τα αιτήματα των φυλακισμένων για αξιοπρεπή διαβίωση. Κολαστήρια – φυλακές, από τα οποία βέβαια δεν περνάνε οι μεγαλο-κλέφτες που ρήμαξαν την χώρα.
Ο Γιάννης είναι ιστορική συνέχεια και εξέλιξη μίας κοινωνικής ιστορικής παράδοσης της Ελλάδας και των γύρω χωρών: Των Κλεφτών, Ζεϊμπέκων και Χαϊντούκων που μη μπορώντας να ζήσουνε στην σκλαβιά και το χαράτσι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έπαιρναν τα βουνά και «λήστευαν» - απαλλοτρίωναν τους Κοτζαμπάσιδες και Αφέντες. Συνθήκες που συνεχίζονται να υφίστανται στο σύγχρονο χαράτσι των τραπεζών – νόμιμων τοκογλύφων πάνω στην ανθρωπότητα. Απέναντι τους ξεπροβάλει η ενεργή αμφισβήτηση τους, η προοπτική της απελευθέρωσης και επανάστασης των κοινωνιών.
Η σημερινή μέρα, Τρίτη 27 Απριλίου, έχει οριστεί ως πανευρωπαϊκή μέρα αλληλεγγύης στον αναρχικό Γιάννη Δημητράκη, ενόψει του εφετείου του, ο οποίος είναι φυλακισμένος για την «ληστεία»-απαλλοτρίωση σε υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Εν πρώτης, μπορεί να προκαλεί εντύπωση που έχει οριστεί μία τέτοια δραστηριότητα αλληλεγγύης για έναν «ληστή» και διάφοροι/ες αλληλέγγυοι/ες βγαίνουν δημόσια προς υπεράσπιση του. Οπότε είναι απαραίτητες διάφορες διατυπώσεις:
Ο Γιάννης Δημητράκης δεν λήστεψε περαστικούς και ανήμπορους, όπως γίνεται από διάφορους παραβατικούς – κακοποιούς. Αντίθετα συνειδητά επέλεξε να απαλλοτριώσει χρηματικές μονάδες από τους πραγματικούς κλέφτες, αυτούς που κλέβουνε νόμιμα και καθημερινά όλους μας, όλο τον λαό και την κοινωνία: Τις τράπεζες. Η αλληλεγγύη στο πρόσωπο του είναι ταυτόχρονα κριτική στο τραπεζικό σύστημα και τους νόμιμους τοκογλύφους, από τις εγχώριες τράπεζες ως το ΔΝΤ που καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό και όλο τον πλανήτη. Είναι κριτική στο σύστημα που χωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, διαχωρισμό που όλο και μεγαλώνει στις μέρες μας. Είναι ανάδειξη της δυνατότητας των ανθρώπων να ορθώνουν το ανάστημα τους απέναντι στους σύγχρονους δυνάστες και να απαλλοτριώνουν – παίρνουν πίσω ότι νόμιμα τους έχουν κλέψει και στερήσει.
Ο Γιάννης Δημητράκης έχει κρατήσει μία άψογη στάση. Τραυματισμένος στο νοσοκομείο αντιστάθηκε στον γνωστό εισαγγελέα-κάθαρμα Ι. Διώτη που προσπάθησε με βασανιστήρια να του πάρει ομολογία για τους συνεργούς του. Προφυλακισμένος δεν απαίτησε αλληλεγγύη για να μην αποσπάσει χρόνο από τις κινηματικές διαδικασίες. Στο δικαστήριο υπερασπίστηκε την πράξη του με συγκροτημένο λόγω. Ο ξυλοδαρμός τους στις φυλακές αποτέλεσε αφορμή και αίτιο για πολυήμερη εξέγερση των φυλακισμένων, όπου αναδείχθηκαν οι άθλιες συνθήκες των κολαστηρίων και τα αιτήματα των φυλακισμένων για αξιοπρεπή διαβίωση. Κολαστήρια – φυλακές, από τα οποία βέβαια δεν περνάνε οι μεγαλο-κλέφτες που ρήμαξαν την χώρα.
Ο Γιάννης είναι ιστορική συνέχεια και εξέλιξη μίας κοινωνικής ιστορικής παράδοσης της Ελλάδας και των γύρω χωρών: Των Κλεφτών, Ζεϊμπέκων και Χαϊντούκων που μη μπορώντας να ζήσουνε στην σκλαβιά και το χαράτσι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έπαιρναν τα βουνά και «λήστευαν» - απαλλοτρίωναν τους Κοτζαμπάσιδες και Αφέντες. Συνθήκες που συνεχίζονται να υφίστανται στο σύγχρονο χαράτσι των τραπεζών – νόμιμων τοκογλύφων πάνω στην ανθρωπότητα. Απέναντι τους ξεπροβάλει η ενεργή αμφισβήτηση τους, η προοπτική της απελευθέρωσης και επανάστασης των κοινωνιών.
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Προβολή και Πάρτι
Την Παρασκευή 30 Απριλιού θα πραγματοποιηθεί προβολή του εξπερεσσιονιστικού φίλμ του 1920 "Der Golem" και θα ακολουθήσει πάρτι με Death Rock / Psychobilly / Dark Wave κτλ
Κυριακή 25 Απριλίου 2010
Σοσιαλισμός και Βαρβαρότητα
Ανήμερα της ανακοίνωσης του Γιωργάκη για το ξεπούλημα της χώρας στους τοκογλύφους του ΔΝΤ, προφυλακίστηκε ως "τρομοκράτισσα" η 19χρονη συντρόφισσα Κ.Κ., ενώ μερικές ώρες αργότερα ξυλοκοπήθηκε βάναυσα 15χρονη μετά από πορεία ενάντια στο ΔΝΤ.
Ο σοσια-ληστής διοικητής του ΔΝΤ
Το ΔΝΤ θεωρητικά είναι ένα κοινό ταμείο που ίδρυσαν οι ΗΠΑ με μέλη (που πληρώνουν εισφορές) όλα τα κράτη σχεδόν του κόσμου και σκοπό έχει να δίνει δάνεια σε χρεοκοπημένες κυβερνήσεις. Πρακτικά όμως είναι όργανο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που προωθεί τα συμφέροντα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Σε όποια χώρα έχει δανείσει, οι άνθρωποι πείνασαν.
Διοικητής του ΔΝΤ είναι ο Ντομινίκ Στος Καν, γεννημένος σε καλοβομένη οικογένεια και μπήκε αμέσως σε μια καλή σχολή. Όμως φαίνεται πως τα λεφτά δε βοηθάνε το μυαλό, καθώς όταν προσπάθησε να μπει στο πανεπιστήμιο απέτυχε στις εξετάσεις. Τελικά τα κατάφερε σε άλλο πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο στα νομικά και διδακτορικό στα οικονομικά. Όλες τις γνώσεις που χρειάζεται για να διαχειρίζεται το καπιταλιστικό σύστημα δηλαδή.
Έγινε καθηγητής πανεπιστημίου διδάσκοντας οικονομικά. Λένε οτι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα έναν άνθρωπο αν κοιτάξεις τους φίλους του. Στις παρέες του ο Στρος Καν είχε και τον Dennis Kessler που τότε ήταν στο Γαλλικό πολιτικό κόμμα Επαναστατική Κομμουνιστική Λήγκα τροτσκιστικής έμπνευσης και αργότερα έφυγε και έγινε αντιπρόεδρος της Γαλλικής ένωσης εργοδοτών MEDEF (σαν το δικό μας ΣΕΒ=Σύνδεσμος Ελλήνων Βαμπίρ).
Ο Στρος Καν ξεκίνησε τη πολιτική του σταδιοδρομία ως ακτιβιστής-μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Φοιτητών (UEC) η οποία είναι κομμάτι της ανεπίσημης νεολαίας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος PCF. Γνωρίστηκε με μελλοντικούς πολιτικούς και σύντομα μπήκε στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), σαν το δικό μας ΜΠΑΤΣΟΚ. Η δύναμή του ανέβηκε μέσα από τη τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι που τον κάνανε υπουργό βιομηχανίας (όπως ήταν κάποτε κι ο "δικός μας" ο Σιμήτης).
Όταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε τις επόμενες εκλογές, ο Στρος Καν έγινε μέλος της Επιτροπής Σοφών του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ταυτόχρονα άνοιξε δικιά του εταιρία νομικών συμβούλων για θέματα εμπορικής νομοθεσίας.
Το 1994 ο διοικητης της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Renault κάλεσε τον Στρος Καν να γίνει μέλος σε μια οργάνωση πολιτικής επιροής στις Βρυξέλλες με το όνομα Κύκλος της Βιομηχανίας. Εκεί ο Στρος καν γνωρίστηκε με δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες και έγινε γραμματέας και αντιπρόεδρος της οργάνωσης, και από τότε άρχισε να δέχεται κριτική από το κίνημα ενάντια στη παγκοσμιοποίηση.
Ο Στρος Καν παντρεύτηκε μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια και έγινε υπουργός οικονομικών. Ξεκίνησε ένα άγριο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (όπως της France Telecom, ο γαλλικός ΟΤΕ) και η γαλλική οικονομία είχε άριστες επιδόσεις όσο ήταν υπουργός. Επίσης αντιτάχθηκε σθεναρά στις προτάσεις για μείωση του ωράριου εργασίας (το 35ωρο), και μείωσε τη φορολογία στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις. Ετοίμασε το δρόμο για την είσοδο της Γαλλίας στο Ευρωνόμισμα. Η επιρροή του στα πολιτικά της
Γαλλίας του επέτρεψε να φτιάξει ένα ανεπίσημο δίκτυο πολιτικών με όνομα Σοσιαλισμός και Δημοκρατία.
Η φήμη του ζημειώθηκε όταν το όνομα του συνδέθηκε με οικονομικά σκάνδαλα (ένα των οποίων είχε σχέση με ένα ταμείο ιατρικών ασφαλήσεων για φοιτητές). Παραιτήθηκε από υπουργός και τα δικαστήρια τον αθώησαν.
Ο Στρος Καν ήταν ο κύριος εμπνευστής του εκλογικού προγράμματος των Σοσιαλιστών για τις εκλογές του 2007, και τότε αποκάλυψε οτι ήθελε να γίνει αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός αν νικούσε τις εκλογές, αλλά τελικά κομματικός αρχηγός έγινε η Segolene Royal η οποία αργότερα έχασε τις εκλογές από τον Σαρκοζί. Επίσης ο Στρος Καν Ίδρυσε μια ομάδα ερευνών (think tank) με όνομα Στα Αριστερά της Ευρώπης. Όταν γινόταν το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα κάλεσε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν Ναι αλλά η φήμη του έπαθε ζημειά μετά την αρνητική ψήφο της πλειοψηφίας (54%) των ψηφοφόρων.
Με το Σοσιαλιστικό Κόμμα νικημένο από τον συντηρητικό Σαρκοζί, ο Στρος Καν αποφάσισε να φύγει και πήγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όπου τον δέχτηκαν ως διοικητή το 2007 με τη προσωπική υποστήριξη του Σαρκοζί καθώς και με την υποστήριξη των κυβερνήσεων όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Κίνας, αλλά και των περισσότερων Αφρικανικών κυβερνήσεων (και φανταστείτε οτι κάποτε ήταν "κομμουνιστής ακτιβιστής"!). Οι άλλοι υποψήφιοι ήταν ένας πολωνός πολιτικός, και ένας τσέχος πολιτικός που είχε την υποστήριξη της κυβέρνησης της Ρωσίας.
Ως διοικητής του ΔΝΤ ο Στρος Καν δήλωσε πως είναι έτοιμος να υπηρετήσει τη παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη (μη τυχόν και τον παρεξηγήσει κανείς λόγω του κομμουνιστικού-σοσιαλιστικού παρελθόντος του!). Εκεί το όνομά του και πάλι συνδέθηκε με ένα σκάνδαλο (οτι είχε ερωτική σχέση με γυναίκα μέλος του ΔΝΤ που παραιτήθηκε με μεγάλες χρηματικές απολαβές). Η επίσημη έρευνα του ΔΝΤ κατέληξε οτι "η ερωτική σχέση ήταν ένα ατυχές γεγονός" αλλά αθώωσε τον Στρος Καν.
Πιστεύεται πως με τις εκλογές του 2012 ο Στρος Καν ίσως ξαναγυρίσει στους γάλλους Σοσιαλιστές με την ελπίδα να εκλεγεί ως πρωθυπουργός της Γαλλίας. Τα γκάλοπ δείχνουν πως αν είχε εκλογική αναμέτρηση με τον Σαρκοζί θα νικούσε.
Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα είναι υπό το ζυγό του σοσιαλιστή Γιωργάκη και του επίσης σοσιαλιστή Στρος Καν. Άσχετο, αλλά ο Γιωργάκης μας είναι και αρχηγός της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από το 2006 (ένωση πολιτικών κομμάτων τύπου ΜΠΑΤΣΟΚ δηλαδή). Με τους σοσιαλιστές στη κυβέρνηση πολλών κρατών αλλά και με σοσιαλιστή διοικητή στο ΔΝΤ, θα περίμενε κανείς οτι είμαστε κοντά στην απελευθέρωση από το καπιταλιστικό ζυγό. Όμως αυτό που έχει γίνει είναι οτι οι αστοί χωρίστηκαν σε δυο κόμματα (συντηρητικοί-σοσιαλιστές) για να μας κοροϊδεύουν καλύτερα, και πίσω από τις κάμερες πίνουν μπύρα μαζί. Στην υγεία των κορόιδων πάντα.
Οι Μαρξ και Ένγκελς έκαναν μεν μια αξιόλογη ανάλυση της ταξικότητας της κοινωνίας και του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά είχαν την ιδέα πως ήταν δυνατόν να διαχωρηστεί ο καπιταλισμός από το κράτος και έγραψαν πως μόλις οι κομμουνιστές έπαιρναν την εξουσία τότε το κράτος θα εξαφανιζόταν απο μόνο του, χωρίς όμως να μας εξηγήσουν πώς ακριβώς θα γινόταν κάτι τέτοιο. Το 19ο αιώνα οι τότε αντικαπιταλιστές χωρίστηκαν σε δυο μεγάλες ιδεολογικές ομάδες, τους κομμουνιστές που συμφωνούσαν απόλυτα με τον Μαρξ και σκέφτηκαν οτι ήταν δυνατόν να μπούνε στο αστικό κράτος, και τους αναρχικούς (Μπακούνιν κ.α.) που προέβλεψαν πως αν εμφανιζόταν ποτέ κομμουνιστικό κράτος θα ήταν μια άθλια δικτατορία. Εμφανίστηκαν αρκετά κομμουνιστικά κράτη και όλα ταίριαζαν με αυτό το χαρακτηρισμό, ενώ όσα έχουν μείνει σήμερα είτε έχουν γίνει και επίσημα στρατοκρατίες (Βόρεια Κορέα: ο μαρξισμός αντικαταστάθηκε από την ιδεολογία Juche που θεωρεί βάση της κοινωνίας το στρατό) είτε έχουν γίνει το ονειρικό καθεστώς κάθε καπιταλιστή με σταθερή κυβέρνηση και πάμφθηνο εργατικό δυναμικό (Κίνα). Προφανώς έχουμε αρκετή ιστορική εμπειρία για να καταλάβουμε πως η ιδέα "φτιάχνουμε κόμμα και παίρνουμε την εξουσία" δεν οδηγεί στη λύση που θέλουμε. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς ούτε τον πιο αποφασισμένο επαναστάτη αν του δώσεις την ανώτατη θέση μιας εξουσιαστικής δομής, καθώς η εξουσία διαφθείρει. Αντίθετα, όταν εφαρμόστηκε το αναρχικό μοντέλο στην Αναρχική Καταλωνία, όσο τις επέτρεψαν να υπάρξει ο Φράνκο και οι κομμουνιστές, η κοινωνία δούλευε μια χαρά. Τελικά καταλαβαίνουμε πως το πρόβλημα δεν είναι ποιό πρόσωπο ή τάξη έχει την εξουσία, αλλά η ίδια η ύπαρξη της κοινωνικής δομής που δημιουργεί εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Το δρόμο για την έξοδο από αυτή τη κατάσταση μας τον έδειξαν οι επαναστάτες στην Ισπανία του 1936.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1158370
Διοικητής του ΔΝΤ είναι ο Ντομινίκ Στος Καν, γεννημένος σε καλοβομένη οικογένεια και μπήκε αμέσως σε μια καλή σχολή. Όμως φαίνεται πως τα λεφτά δε βοηθάνε το μυαλό, καθώς όταν προσπάθησε να μπει στο πανεπιστήμιο απέτυχε στις εξετάσεις. Τελικά τα κατάφερε σε άλλο πανεπιστήμιο και πήρε πτυχίο στα νομικά και διδακτορικό στα οικονομικά. Όλες τις γνώσεις που χρειάζεται για να διαχειρίζεται το καπιταλιστικό σύστημα δηλαδή.
Έγινε καθηγητής πανεπιστημίου διδάσκοντας οικονομικά. Λένε οτι μπορείς να καταλάβεις καλύτερα έναν άνθρωπο αν κοιτάξεις τους φίλους του. Στις παρέες του ο Στρος Καν είχε και τον Dennis Kessler που τότε ήταν στο Γαλλικό πολιτικό κόμμα Επαναστατική Κομμουνιστική Λήγκα τροτσκιστικής έμπνευσης και αργότερα έφυγε και έγινε αντιπρόεδρος της Γαλλικής ένωσης εργοδοτών MEDEF (σαν το δικό μας ΣΕΒ=Σύνδεσμος Ελλήνων Βαμπίρ).
Ο Στρος Καν ξεκίνησε τη πολιτική του σταδιοδρομία ως ακτιβιστής-μέλος της Ένωσης Κομμουνιστών Φοιτητών (UEC) η οποία είναι κομμάτι της ανεπίσημης νεολαίας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος PCF. Γνωρίστηκε με μελλοντικούς πολιτικούς και σύντομα μπήκε στο γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS), σαν το δικό μας ΜΠΑΤΣΟΚ. Η δύναμή του ανέβηκε μέσα από τη τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι που τον κάνανε υπουργό βιομηχανίας (όπως ήταν κάποτε κι ο "δικός μας" ο Σιμήτης).
Όταν το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε τις επόμενες εκλογές, ο Στρος Καν έγινε μέλος της Επιτροπής Σοφών του Σοσιαλιστικού Κόμματος και ταυτόχρονα άνοιξε δικιά του εταιρία νομικών συμβούλων για θέματα εμπορικής νομοθεσίας.
Το 1994 ο διοικητης της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Renault κάλεσε τον Στρος Καν να γίνει μέλος σε μια οργάνωση πολιτικής επιροής στις Βρυξέλλες με το όνομα Κύκλος της Βιομηχανίας. Εκεί ο Στρος καν γνωρίστηκε με δισεκατομμυριούχους επιχειρηματίες και έγινε γραμματέας και αντιπρόεδρος της οργάνωσης, και από τότε άρχισε να δέχεται κριτική από το κίνημα ενάντια στη παγκοσμιοποίηση.
Ο Στρος Καν παντρεύτηκε μια διάσημη τηλεπαρουσιάστρια και έγινε υπουργός οικονομικών. Ξεκίνησε ένα άγριο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (όπως της France Telecom, ο γαλλικός ΟΤΕ) και η γαλλική οικονομία είχε άριστες επιδόσεις όσο ήταν υπουργός. Επίσης αντιτάχθηκε σθεναρά στις προτάσεις για μείωση του ωράριου εργασίας (το 35ωρο), και μείωσε τη φορολογία στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις. Ετοίμασε το δρόμο για την είσοδο της Γαλλίας στο Ευρωνόμισμα. Η επιρροή του στα πολιτικά της
Γαλλίας του επέτρεψε να φτιάξει ένα ανεπίσημο δίκτυο πολιτικών με όνομα Σοσιαλισμός και Δημοκρατία.
Η φήμη του ζημειώθηκε όταν το όνομα του συνδέθηκε με οικονομικά σκάνδαλα (ένα των οποίων είχε σχέση με ένα ταμείο ιατρικών ασφαλήσεων για φοιτητές). Παραιτήθηκε από υπουργός και τα δικαστήρια τον αθώησαν.
Ο Στρος Καν ήταν ο κύριος εμπνευστής του εκλογικού προγράμματος των Σοσιαλιστών για τις εκλογές του 2007, και τότε αποκάλυψε οτι ήθελε να γίνει αρχηγός του κόμματος και πρωθυπουργός αν νικούσε τις εκλογές, αλλά τελικά κομματικός αρχηγός έγινε η Segolene Royal η οποία αργότερα έχασε τις εκλογές από τον Σαρκοζί. Επίσης ο Στρος Καν Ίδρυσε μια ομάδα ερευνών (think tank) με όνομα Στα Αριστερά της Ευρώπης. Όταν γινόταν το δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα κάλεσε τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν Ναι αλλά η φήμη του έπαθε ζημειά μετά την αρνητική ψήφο της πλειοψηφίας (54%) των ψηφοφόρων.
Με το Σοσιαλιστικό Κόμμα νικημένο από τον συντηρητικό Σαρκοζί, ο Στρος Καν αποφάσισε να φύγει και πήγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όπου τον δέχτηκαν ως διοικητή το 2007 με τη προσωπική υποστήριξη του Σαρκοζί καθώς και με την υποστήριξη των κυβερνήσεων όλων των κρατών-μελών της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Κίνας, αλλά και των περισσότερων Αφρικανικών κυβερνήσεων (και φανταστείτε οτι κάποτε ήταν "κομμουνιστής ακτιβιστής"!). Οι άλλοι υποψήφιοι ήταν ένας πολωνός πολιτικός, και ένας τσέχος πολιτικός που είχε την υποστήριξη της κυβέρνησης της Ρωσίας.
Ως διοικητής του ΔΝΤ ο Στρος Καν δήλωσε πως είναι έτοιμος να υπηρετήσει τη παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη (μη τυχόν και τον παρεξηγήσει κανείς λόγω του κομμουνιστικού-σοσιαλιστικού παρελθόντος του!). Εκεί το όνομά του και πάλι συνδέθηκε με ένα σκάνδαλο (οτι είχε ερωτική σχέση με γυναίκα μέλος του ΔΝΤ που παραιτήθηκε με μεγάλες χρηματικές απολαβές). Η επίσημη έρευνα του ΔΝΤ κατέληξε οτι "η ερωτική σχέση ήταν ένα ατυχές γεγονός" αλλά αθώωσε τον Στρος Καν.
Πιστεύεται πως με τις εκλογές του 2012 ο Στρος Καν ίσως ξαναγυρίσει στους γάλλους Σοσιαλιστές με την ελπίδα να εκλεγεί ως πρωθυπουργός της Γαλλίας. Τα γκάλοπ δείχνουν πως αν είχε εκλογική αναμέτρηση με τον Σαρκοζί θα νικούσε.
Σήμερα λοιπόν η Ελλάδα είναι υπό το ζυγό του σοσιαλιστή Γιωργάκη και του επίσης σοσιαλιστή Στρος Καν. Άσχετο, αλλά ο Γιωργάκης μας είναι και αρχηγός της Σοσιαλιστικής Διεθνούς από το 2006 (ένωση πολιτικών κομμάτων τύπου ΜΠΑΤΣΟΚ δηλαδή). Με τους σοσιαλιστές στη κυβέρνηση πολλών κρατών αλλά και με σοσιαλιστή διοικητή στο ΔΝΤ, θα περίμενε κανείς οτι είμαστε κοντά στην απελευθέρωση από το καπιταλιστικό ζυγό. Όμως αυτό που έχει γίνει είναι οτι οι αστοί χωρίστηκαν σε δυο κόμματα (συντηρητικοί-σοσιαλιστές) για να μας κοροϊδεύουν καλύτερα, και πίσω από τις κάμερες πίνουν μπύρα μαζί. Στην υγεία των κορόιδων πάντα.
Οι Μαρξ και Ένγκελς έκαναν μεν μια αξιόλογη ανάλυση της ταξικότητας της κοινωνίας και του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά είχαν την ιδέα πως ήταν δυνατόν να διαχωρηστεί ο καπιταλισμός από το κράτος και έγραψαν πως μόλις οι κομμουνιστές έπαιρναν την εξουσία τότε το κράτος θα εξαφανιζόταν απο μόνο του, χωρίς όμως να μας εξηγήσουν πώς ακριβώς θα γινόταν κάτι τέτοιο. Το 19ο αιώνα οι τότε αντικαπιταλιστές χωρίστηκαν σε δυο μεγάλες ιδεολογικές ομάδες, τους κομμουνιστές που συμφωνούσαν απόλυτα με τον Μαρξ και σκέφτηκαν οτι ήταν δυνατόν να μπούνε στο αστικό κράτος, και τους αναρχικούς (Μπακούνιν κ.α.) που προέβλεψαν πως αν εμφανιζόταν ποτέ κομμουνιστικό κράτος θα ήταν μια άθλια δικτατορία. Εμφανίστηκαν αρκετά κομμουνιστικά κράτη και όλα ταίριαζαν με αυτό το χαρακτηρισμό, ενώ όσα έχουν μείνει σήμερα είτε έχουν γίνει και επίσημα στρατοκρατίες (Βόρεια Κορέα: ο μαρξισμός αντικαταστάθηκε από την ιδεολογία Juche που θεωρεί βάση της κοινωνίας το στρατό) είτε έχουν γίνει το ονειρικό καθεστώς κάθε καπιταλιστή με σταθερή κυβέρνηση και πάμφθηνο εργατικό δυναμικό (Κίνα). Προφανώς έχουμε αρκετή ιστορική εμπειρία για να καταλάβουμε πως η ιδέα "φτιάχνουμε κόμμα και παίρνουμε την εξουσία" δεν οδηγεί στη λύση που θέλουμε. Το πρόβλημα είναι πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς ούτε τον πιο αποφασισμένο επαναστάτη αν του δώσεις την ανώτατη θέση μιας εξουσιαστικής δομής, καθώς η εξουσία διαφθείρει. Αντίθετα, όταν εφαρμόστηκε το αναρχικό μοντέλο στην Αναρχική Καταλωνία, όσο τις επέτρεψαν να υπάρξει ο Φράνκο και οι κομμουνιστές, η κοινωνία δούλευε μια χαρά. Τελικά καταλαβαίνουμε πως το πρόβλημα δεν είναι ποιό πρόσωπο ή τάξη έχει την εξουσία, αλλά η ίδια η ύπαρξη της κοινωνικής δομής που δημιουργεί εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους. Το δρόμο για την έξοδο από αυτή τη κατάσταση μας τον έδειξαν οι επαναστάτες στην Ισπανία του 1936.
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1158370
Παρασκευή 23 Απριλίου 2010
Η Παγκόσμια Δικτατορία του ΔΝΤ και στην χώρα μας..
Πριν λίγο ανακοινώθηκε η υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο...
Τόσο χρόνια μας κλέβουνε και θέλουν να μας στραγγίσουν ακόμη πιο πολύ...
Στο αντίποδα στέκεται η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ... να πάρουμε τον έλεγχο στα χέρια μας και να αναδιαμορφώσουμε την οικονομία και την οργάνωση της καθημερινότητας, αφού ξεκάνουμε τα λαμόγια και πάρουμε τα πλούτη που νόμιμα μας έχουνε κλέψει...
Τόσο χρόνια μας κλέβουνε και θέλουν να μας στραγγίσουν ακόμη πιο πολύ...
Στο αντίποδα στέκεται η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ... να πάρουμε τον έλεγχο στα χέρια μας και να αναδιαμορφώσουμε την οικονομία και την οργάνωση της καθημερινότητας, αφού ξεκάνουμε τα λαμόγια και πάρουμε τα πλούτη που νόμιμα μας έχουνε κλέψει...
Σύλληψη 19χρόνης συντρόφισας ως τρομοκράτισας!
Από επιστολή της:
" Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω νʼ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάν διαπραγματεύσεις και παζάρια...
ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σʼ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ"
Την ίδια στιγμή που όλα τα λαμόγια κυκλοφορούν ελεύθερα και καταδειναστεύουνε την καθημερινότητα μας με όλο και πιο σκληρά μέτρα, 19 χρονα χαρακτηρίζονται "τρομοκράτες", με την ίδια "λογική" που πριν ενάμισι χρόνο δολοφονήθηκε ένας άτακτος 15χρόνος!
Είμαστε όλοι τρομοκράτες σε αυτό τον κόσμο που τρομοκρατεί την ύπαρξη μας
" Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω νʼ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάν διαπραγματεύσεις και παζάρια...
ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σʼ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ"
Την ίδια στιγμή που όλα τα λαμόγια κυκλοφορούν ελεύθερα και καταδειναστεύουνε την καθημερινότητα μας με όλο και πιο σκληρά μέτρα, 19 χρονα χαρακτηρίζονται "τρομοκράτες", με την ίδια "λογική" που πριν ενάμισι χρόνο δολοφονήθηκε ένας άτακτος 15χρόνος!
Είμαστε όλοι τρομοκράτες σε αυτό τον κόσμο που τρομοκρατεί την ύπαρξη μας
Σάββατο 17 Απριλίου 2010
Επιστολή του Κ. Γουρνά
"Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τον Υπουργό Δημόσιας Τάξης κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για την ειδική μεταχείριση που μου εξασφάλισε, με τους ξυλοδαρμούς, τις απειλές κατά της γυναίκας μου και των παιδιών μου και την προφυλάκιση μου στις Φυλακές των Τρικάλων, που θα μου στερήσει και το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε κρατουμένου να επικοινωνεί με την οικογένεια του. Ειλικρινά δεν πίστευα ότι θα ξεπέσει σε αυτό το σημείο. Επειδή έχω μάθει από τα 20 μου χρόνια να ξεπερνώ τις όποιες δυσκολίες, θα σταθώ όρθιος. Δεν θα πετύχετε τη φυσική και την πολιτική μου εξόντωση.
Κώστας Γουρνάς
16 Απριλίου 2010
12ος όροφος ΓΑΔΑ
Οι απειλές και οι βασανισμοί των κρατουμένων για την αποκαλούμενη ως «Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα» δεν θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξόντωση κανενός/καμίας από εμάς. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι δεν θα κάνει κανείς/καμία μας ούτε ένα βήμα πίσω. Είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους. Η αλληλεγγύη μας δεν «εξοντώνεται».
Σύντροφοι και συγγενείς του Κώστα Γουρνά
Κώστας Γουρνάς
16 Απριλίου 2010
12ος όροφος ΓΑΔΑ
Οι απειλές και οι βασανισμοί των κρατουμένων για την αποκαλούμενη ως «Υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα» δεν θα έχουν ως αποτέλεσμα την εξόντωση κανενός/καμίας από εμάς. Μάλλον δεν έχουν καταλάβει ότι δεν θα κάνει κανείς/καμία μας ούτε ένα βήμα πίσω. Είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους. Η αλληλεγγύη μας δεν «εξοντώνεται».
Σύντροφοι και συγγενείς του Κώστα Γουρνά
Παρασκευή 16 Απριλίου 2010
Κείμενο της Νατάσας Ανανιάδου για την στοχοποίηση της
Ένα κουρελόπανο σέρνεται τις τελευταίες μέρες σε εισαγγελικά, δημοσιογραφικά και αστυνομικά γραφεία. Το κουρελόπανο αυτό ονομάζεται "ένταλμα σύλληψης της Α.Α.". Έχω την τιμή να είμαι η εν λόγω Α.Α. Και τιμή είναι το να βρίσκομαι στο στόχαστρο των κουρελόπανων που κάθονται πίσω από τα προηγουμένως αναφερόμενα γραφεία. Ήδη από την πρώτη μέρα της σύλληψης των έξι συντρόφων, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια-κοράκια της ασφάλειας έσπευσαν να εκδώσουν τα δικά τους "εντάλματα" και να με συμπεριλάβουν (μαζί με το σύντροφό μου Κώστα Καλαρέμα) στους προς σύλληψη. Δεν ήταν φυσικά παρά το αποκορύφωμα των εδώ και χρόνια ανακυκλούμενων "διαρροών". Επειδή δεν είμαι fan της επιστημονικής φαντασίας (αρέσκομαι σε πιο κλασικά λογοτεχνικά είδη) θα αρκεστώ να τοποθετηθώ μόνο σε επίσημες αναφορές στο πρόσωπό μου, δηλαδή σε αυτές που προκύπτουν από τη δικογραφία των έξι συντρόφων. Και αυτό επ' ουδενί ας μη θεωρηθεί ως απολογία μου προς οποιονδήποτε.
Το "στοιχείο" εμπλοκής μου στην όλη υπόθεση δεν είναι παρά ένα αποτύπωμα που βρέθηκε σε χειρόγραφη επιστολή του φυλακισμένου συντρόφου Πολύκαρπου Γεωργιάδη (που εκτός από σύντροφος, τυγχάνει και σύζυγος της αδερφής μου). Πρόκειται για το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη", το οποίο πραγματεύεται τα όσα ακολούθησαν την 6η Δεκέμβρη 2008. Το χειρόγραφο κείμενο βρέθηκε στο σπίτι του συντρόφου Λάμπρου Φούντα μετά τη δολοφονία του.
Δεν ξέρω αν τα παραπάνω με εμπλέκουν στον Επαναστατικό Αγώνα.
Εγώ, πάντως, παραμένω μονίμως εμπλεκόμενη στον επαναστατικό αγώνα, τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Επιβεβαιώνοντας τις επαφές που μου καταλογίζουν με τους φυλακισμένους αγωνιστές, δηλώνω δημόσια τη δέσμευσή μου για διαρκή και έμπρακτη αλληλεγγύη στα πρόσωπά τους.
Κι αν οι Νταβατζήδες του Πολίτη (καθώς και μόνο η αναφορά σε "Προστασία" του Πολίτη συνειρμικά μου φέρνει στο μυαλό νταβατζηλίκια της νύχτας) πιστεύουν ότι μπορεί να κάνω έστω κι ένα βήμα πίσω, ε τότε κι εγώ θα επανέλθω στα αρχικώς αναφερόμενα κουρελόπανα, που το μόνο που τους αρμόζει είναι να τους τα τρίψω στη μούρη.
Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας ζωντανός μέσα στην καρδιά μας
Μια σφιχτή γροθιά για τον Σαράντο, τον Κώστα, τον Χριστόφορο, την Πώλα, τον Βαγγέλη, το Νίκο.
όχι η Α.Α.
αλλά η Νατάσα (Αναστασία) Ανανιάδου.
Το "στοιχείο" εμπλοκής μου στην όλη υπόθεση δεν είναι παρά ένα αποτύπωμα που βρέθηκε σε χειρόγραφη επιστολή του φυλακισμένου συντρόφου Πολύκαρπου Γεωργιάδη (που εκτός από σύντροφος, τυγχάνει και σύζυγος της αδερφής μου). Πρόκειται για το κείμενο που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη", το οποίο πραγματεύεται τα όσα ακολούθησαν την 6η Δεκέμβρη 2008. Το χειρόγραφο κείμενο βρέθηκε στο σπίτι του συντρόφου Λάμπρου Φούντα μετά τη δολοφονία του.
Δεν ξέρω αν τα παραπάνω με εμπλέκουν στον Επαναστατικό Αγώνα.
Εγώ, πάντως, παραμένω μονίμως εμπλεκόμενη στον επαναστατικό αγώνα, τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Επιβεβαιώνοντας τις επαφές που μου καταλογίζουν με τους φυλακισμένους αγωνιστές, δηλώνω δημόσια τη δέσμευσή μου για διαρκή και έμπρακτη αλληλεγγύη στα πρόσωπά τους.
Κι αν οι Νταβατζήδες του Πολίτη (καθώς και μόνο η αναφορά σε "Προστασία" του Πολίτη συνειρμικά μου φέρνει στο μυαλό νταβατζηλίκια της νύχτας) πιστεύουν ότι μπορεί να κάνω έστω κι ένα βήμα πίσω, ε τότε κι εγώ θα επανέλθω στα αρχικώς αναφερόμενα κουρελόπανα, που το μόνο που τους αρμόζει είναι να τους τα τρίψω στη μούρη.
Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας ζωντανός μέσα στην καρδιά μας
Μια σφιχτή γροθιά για τον Σαράντο, τον Κώστα, τον Χριστόφορο, την Πώλα, τον Βαγγέλη, το Νίκο.
όχι η Α.Α.
αλλά η Νατάσα (Αναστασία) Ανανιάδου.
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Επιστολή του Μάριου Ζέρβα
Αʼ ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ 13.04.2010
Μας αιχμαλώτισαν
μας έριξαν στη φυλακή
εμένα μέσα στα τείχη
εσένα έξω απ΄τα τείχη
Ασήμαντη υπόθεση η δική μας
Το χειρότερο είναι
να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:
συνειδητά, ασύνειδα…
Έτσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,
τίμιους, καλούς, προκομένους ανθρώπους…
Ναζίμ Χικμέτ
Κοντά στον ένα μήνα φυλακή και καλά κρατώ, διότι μέσα σε όλα τα αίσχη που έχουν κάνει εκείνοι, όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αποκοιμιστές του κράτους, εμάς μας έχει κάνει καλό με το να είμαστε εδώ πιο δυνατοί με μόνη δύναμη, όπως μου λέει καθημερινά ένας φίλος, την καρδιά, το μυαλό και την αλληλεγγύη (ώστε να φωνάζουμε για τα δικαιώματα μας και να αντιστεκόμαστε).
Όσο κι αν δεν είμαι εγώ ο πιο κατάλληλος να μιλήσω για την φυλακή, μιας και η διαδρομή μου εδώ μέχρι τώρα είναι μικρή, ωστόσο έντονη, διαπιστώνω ότι ο όρος σωφρονιστικό ίδρυμα, αν όχι αστείος είναι το λιγότερο ατυχής. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο αυτό υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τους ίδιους τους φυλακισμένους, ενώ εξωραίζουμε αυτό το μνημείο δειλίας και υποκρισίας της καταστολής. Πώς μπορεί αυτό το τεχνητό περιβάλλον, το οποίο απομονώνει τον άνθρωπο, του τσακίζει κάθε ανάγκη για δημιουργία, τον απομακρύνει ακόμα και από τους δικούς του ανθρώπους και τον κάνει όλο και λιγότερο ταιριαστό στην κοινωνία, να τον βελτιώσει και να τον εντάξει; Ντροπή. Η φυλακή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της κρατικής καταστολής. Αυτό το λείψανο ανθρωπιάς στα μάτια των εξουσιαστών και των υπηκόων τους μοιάζει με κάποιου είδους θάλαμο κάθαρσης, που στόχος του είναι το άτομο να σωφρονιστεί, ενώ ο βασικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να τρομοκρατήσει την κοινωνία (ώστε να μην προβεί σε ενέργειες που είναι εναντίον του κράτους, χωρίς αποραίτητα να είναι αξιόποινες). Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις καταγεγραμμένες, μη αξιόποινες, που έχουν καταλήξει στη φυλακή. Μια από αυτές είναι και η δική μου, στην οποία το πιο άμεσο όργανο καταστολής του κράτους, με συνέλαβε στο όνομα του νόμου τους, ενώ εγώ διαμαρτυρόμαι στο όνομα των δικαιωμάτων και την ελευθερίας.
Όπως ο χρόνος περνάει και βάφει τους τοίχους της φυλακής, έτσι ξεφτίζουν τα συναισθήματα, και τα δικαιώματα του ανθρώπου που ζει στην ελεύθερη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται συνεχώς τις ληστρικές επιθέσεις των τραπεζών, βομβαρδίζεται με αβεβαιότητα από την εκάστοτε κυβέρνηση χωρίς να παίρνει εγγυήσεις για το παρον και το μέλλον που παρακολουθείται και ελέγχεται, με κατασκευασμένες ανάγκες που κρατάνε δέσμιο τον πληθυσμό. Πόσο υπερήφανα ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε; Η αντίδραση, η διαφωνία και η σκέψη γίνονται πλέον αδικήματα, αφού κάθε μορφή αντίστασης βίαια και μη φαίνεται να τιμωρείται ως κάποιου είδους ασέβεια στο κράτος. Ελπίζω οι μαθητές μου να σέβονται τον εαυτό τους. Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι τέλειοι πολίτες που θέλει τελικά αυτό το κράτος; Ποιά είναι η αξία του λόγου και της άποψης του πολίτη μπροστά στα όργανα του κράτους και πώς εκείνο (το κράτος) άραγε θεωρεί αυτούς που αντιδρούν; Θέλει ένα νου «αληταριό» ή ένα νου νεκρό;
Κινήσεις τακτικής και παραδειγματισμού προσπαθούν να φορτώσουν τον κόσμο με φόβο, φτιάχνοντας ιστορίες και μπαμπούλες εμπνευσμένα και ιαματικά ψέματα και εκδικητικά παραμύθια από τα όργανα του με το νομικό οπλοστάσιο, έτοιμο για δράση κι εκδίκηση. Ψέματα μεταξύ τους, ψέματα και στο λαό. Το καλύτερο μάλλον θα ήταν για εκείνους να μην γεννηθούμε καθόλου ή αφού γεννηθήκαμε, να είμαστε αφανείς. Αυτή η προσπάθεια κοινωνικού αποκοιμισμού και σκοταδισμού αποδεικνύεται μάταιη, και την καλύτερη απάντηση αποτελούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αγώνες και εκφράσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν παρόλες τις προσπάθειες κυβερνητικών εκπροσώπων για την απαξίωση τους, καθώς και από τα μεγάλα κύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του κόσμου. Η κοινωνική αντίδραση είναι υπαρκτή. Δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει δύναμη να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να φωνάζουμε (και να προτάσσουμε τα σώματά μας), όσο θα θίγονται οι ιδέες μας, οι ζωές μας και τα δικαιώματα μας. Το κράτος οφείλει να σωφρονιστεί και όχι να σωφρονίζει.
Ανένταχτος σε όποια κομματική ομάδα και ταυτότητα αλλά και πιστός στις μέχρι τώρα ιδέες μου, παρατηρητής σε όποια κομματική συνεργία, δεν φωνάζω για την αθωότητα μου -είναι δεδομένη- αλλά για την αδικία που ακόμα και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά είναι υπαρκτή.
Ψάξε, συνέχισε να ρωτάς και μην τους εμπιστεύεσαι.
Λευτεριά στην έκφραση, στο λόγο και στην πράξη.
Λευτεριά σε όσους είναι μέσα και έξω απʼ τα κελιά.
http://freemariosz.wordpress.com/2010/04/14/2593/
Μας αιχμαλώτισαν
μας έριξαν στη φυλακή
εμένα μέσα στα τείχη
εσένα έξω απ΄τα τείχη
Ασήμαντη υπόθεση η δική μας
Το χειρότερο είναι
να κουβαλάει ο άνθρωπος τη φυλακή μέσα του:
συνειδητά, ασύνειδα…
Έτσι κατάντησαν τους περισσότερους ανθρώπους,
τίμιους, καλούς, προκομένους ανθρώπους…
Ναζίμ Χικμέτ
Κοντά στον ένα μήνα φυλακή και καλά κρατώ, διότι μέσα σε όλα τα αίσχη που έχουν κάνει εκείνοι, όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αποκοιμιστές του κράτους, εμάς μας έχει κάνει καλό με το να είμαστε εδώ πιο δυνατοί με μόνη δύναμη, όπως μου λέει καθημερινά ένας φίλος, την καρδιά, το μυαλό και την αλληλεγγύη (ώστε να φωνάζουμε για τα δικαιώματα μας και να αντιστεκόμαστε).
Όσο κι αν δεν είμαι εγώ ο πιο κατάλληλος να μιλήσω για την φυλακή, μιας και η διαδρομή μου εδώ μέχρι τώρα είναι μικρή, ωστόσο έντονη, διαπιστώνω ότι ο όρος σωφρονιστικό ίδρυμα, αν όχι αστείος είναι το λιγότερο ατυχής. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο αυτό υποτιμάμε τους εαυτούς μας και τους ίδιους τους φυλακισμένους, ενώ εξωραίζουμε αυτό το μνημείο δειλίας και υποκρισίας της καταστολής. Πώς μπορεί αυτό το τεχνητό περιβάλλον, το οποίο απομονώνει τον άνθρωπο, του τσακίζει κάθε ανάγκη για δημιουργία, τον απομακρύνει ακόμα και από τους δικούς του ανθρώπους και τον κάνει όλο και λιγότερο ταιριαστό στην κοινωνία, να τον βελτιώσει και να τον εντάξει; Ντροπή. Η φυλακή αποτελεί ένα βασικό κομμάτι της κρατικής καταστολής. Αυτό το λείψανο ανθρωπιάς στα μάτια των εξουσιαστών και των υπηκόων τους μοιάζει με κάποιου είδους θάλαμο κάθαρσης, που στόχος του είναι το άτομο να σωφρονιστεί, ενώ ο βασικός στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος πέρα από το να τρομοκρατήσει την κοινωνία (ώστε να μην προβεί σε ενέργειες που είναι εναντίον του κράτους, χωρίς αποραίτητα να είναι αξιόποινες). Υπάρχουν πολλές τέτοιες περιπτώσεις καταγεγραμμένες, μη αξιόποινες, που έχουν καταλήξει στη φυλακή. Μια από αυτές είναι και η δική μου, στην οποία το πιο άμεσο όργανο καταστολής του κράτους, με συνέλαβε στο όνομα του νόμου τους, ενώ εγώ διαμαρτυρόμαι στο όνομα των δικαιωμάτων και την ελευθερίας.
Όπως ο χρόνος περνάει και βάφει τους τοίχους της φυλακής, έτσι ξεφτίζουν τα συναισθήματα, και τα δικαιώματα του ανθρώπου που ζει στην ελεύθερη κοινωνία. Μια κοινωνία που δέχεται συνεχώς τις ληστρικές επιθέσεις των τραπεζών, βομβαρδίζεται με αβεβαιότητα από την εκάστοτε κυβέρνηση χωρίς να παίρνει εγγυήσεις για το παρον και το μέλλον που παρακολουθείται και ελέγχεται, με κατασκευασμένες ανάγκες που κρατάνε δέσμιο τον πληθυσμό. Πόσο υπερήφανα ελεύθεροι μπορούμε να νιώθουμε; Η αντίδραση, η διαφωνία και η σκέψη γίνονται πλέον αδικήματα, αφού κάθε μορφή αντίστασης βίαια και μη φαίνεται να τιμωρείται ως κάποιου είδους ασέβεια στο κράτος. Ελπίζω οι μαθητές μου να σέβονται τον εαυτό τους. Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι τέλειοι πολίτες που θέλει τελικά αυτό το κράτος; Ποιά είναι η αξία του λόγου και της άποψης του πολίτη μπροστά στα όργανα του κράτους και πώς εκείνο (το κράτος) άραγε θεωρεί αυτούς που αντιδρούν; Θέλει ένα νου «αληταριό» ή ένα νου νεκρό;
Κινήσεις τακτικής και παραδειγματισμού προσπαθούν να φορτώσουν τον κόσμο με φόβο, φτιάχνοντας ιστορίες και μπαμπούλες εμπνευσμένα και ιαματικά ψέματα και εκδικητικά παραμύθια από τα όργανα του με το νομικό οπλοστάσιο, έτοιμο για δράση κι εκδίκηση. Ψέματα μεταξύ τους, ψέματα και στο λαό. Το καλύτερο μάλλον θα ήταν για εκείνους να μην γεννηθούμε καθόλου ή αφού γεννηθήκαμε, να είμαστε αφανείς. Αυτή η προσπάθεια κοινωνικού αποκοιμισμού και σκοταδισμού αποδεικνύεται μάταιη, και την καλύτερη απάντηση αποτελούν όλοι εκείνοι οι κοινωνικοί αγώνες και εκφράσεις που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν παρόλες τις προσπάθειες κυβερνητικών εκπροσώπων για την απαξίωση τους, καθώς και από τα μεγάλα κύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης του κόσμου. Η κοινωνική αντίδραση είναι υπαρκτή. Δεν θα σταματήσει όσο θα υπάρχει δύναμη να σκεφτόμαστε, να νιώθουμε και να φωνάζουμε (και να προτάσσουμε τα σώματά μας), όσο θα θίγονται οι ιδέες μας, οι ζωές μας και τα δικαιώματα μας. Το κράτος οφείλει να σωφρονιστεί και όχι να σωφρονίζει.
Ανένταχτος σε όποια κομματική ομάδα και ταυτότητα αλλά και πιστός στις μέχρι τώρα ιδέες μου, παρατηρητής σε όποια κομματική συνεργία, δεν φωνάζω για την αθωότητα μου -είναι δεδομένη- αλλά για την αδικία που ακόμα και με τα δικά τους μέτρα και σταθμά είναι υπαρκτή.
Ψάξε, συνέχισε να ρωτάς και μην τους εμπιστεύεσαι.
Λευτεριά στην έκφραση, στο λόγο και στην πράξη.
Λευτεριά σε όσους είναι μέσα και έξω απʼ τα κελιά.
http://freemariosz.wordpress.com/2010/04/14/2593/
Συναυλία την Παρασκευή 16 Απριλίου
Την Παρασκευή 16 Απριλίου θα πραγματοποιηθεί συναυλία στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι στο Τ.Ε.Ι. Καβάλας.
Επιστολή της Λ. Σοφιανού
Σχετικά με τα τρομοσενάρια της αστυνομίας και ΜΜΕ, τη στοχοποίηση αγωνιστών και την επιχείρηση ποινικοποίησης του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού αγώνα
Την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε την κλιμάκωση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στην κοινωνία, με σειρά αντεργατικών, κατασταλτικών και ευρύτερα αντικοινωνικών μέτρων. Μιας γενικευμένης επίθεσης που στόχο έχει την τρομοκράτηση, την πειθάρχηση και τη σιωπή της κοινωνίας απέναντι στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και την επιβολή ακόμη σκληρότερων όρων εκμετάλλευσης και ελέγχου.
Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντατικοποιείται και η επίθεση στους χώρους των αγωνιζόμενων ανθρώπων, και ειδικότερα στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, το πλέον ευαίσθητο, ριζοσπαστικό, δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Γιʼ αυτόν ακριβώς το λόγο στοχοποιείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, σε μια προσπάθεια εξουδετέρωσής του μέσα από την ποινικοποίηση και την απομόνωσή του από την κοινωνία.
Μέρος αυτής της επίθεσης στον αντιεξουσιαστικό κοινωνικό αγώνα είναι η κεντρική πολιτική κατασταλτική μεθόδευση που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, υπό τον γενικό τίτλο «εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα», η οποία έχει θέσει στο στόχαστρό της έξι συντρόφους που βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας και διαρκώς διευρύνεται προσπαθώντας να θέσει σε ομηρία και άλλους αγωνιστές. Μια κατασταλτική μεθόδευση η οποία εξελίσσεται με διάφορες κατασκευές σεναρίων, «στοιχείων» και «ενόχων» από την πλευρά της αστυνομίας. Κατασκευές που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ που παίζουν ρόλο φερέφωνων της Αντιτρομοκρατικής.
Για να ξεπεραστούν τα προφανή αδιέξοδα αυτής της κατασταλτικής μεθόδευσης, επιχειρείται η διεύρυνσή της μέσα από τη στοχοποίηση και άλλων προσώπων, μεταξύ των οποίων - όπως «πληροφορήθηκα» από τα ΜΜΕ που διαρρέουν τα σενάρια της Ασφάλειας - εμφανίζεται και το δικό μου.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά τη «διαρροή» του ονόματός μου σε σχέση με αποτύπωμα που αναφέρεται ότι βρέθηκε σε βιβλίο στο σπίτι του δολοφονημένου συντρόφου Λάμπρου Φούντα, έχω να δηλώσω τα εξής:
Πρώτον, δεν συνηθίζω στην καθημερινότητά μου να κυκλοφορώ με γάντια! Και, δεύτερον, η μνήμη του δολοφονημένου αγωνιστή με γεμίζει με αισθήματα τιμής και συγκίνησης για αυτόν, και οργής για τους φονιάδες του.
Τέλος, εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους συλληφθέντες και σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Αν χρειαστεί, θα επανέλθω.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Λήδα Σοφιανού
14/4/10
Την τελευταία περίοδο παρακολουθούμε την κλιμάκωση της επίθεσης του κράτους και του κεφαλαίου στην κοινωνία, με σειρά αντεργατικών, κατασταλτικών και ευρύτερα αντικοινωνικών μέτρων. Μιας γενικευμένης επίθεσης που στόχο έχει την τρομοκράτηση, την πειθάρχηση και τη σιωπή της κοινωνίας απέναντι στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων και την επιβολή ακόμη σκληρότερων όρων εκμετάλλευσης και ελέγχου.
Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντατικοποιείται και η επίθεση στους χώρους των αγωνιζόμενων ανθρώπων, και ειδικότερα στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, το πλέον ευαίσθητο, ριζοσπαστικό, δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας. Γιʼ αυτόν ακριβώς το λόγο στοχοποιείται από το κράτος και τους μηχανισμούς του, σε μια προσπάθεια εξουδετέρωσής του μέσα από την ποινικοποίηση και την απομόνωσή του από την κοινωνία.
Μέρος αυτής της επίθεσης στον αντιεξουσιαστικό κοινωνικό αγώνα είναι η κεντρική πολιτική κατασταλτική μεθόδευση που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, υπό τον γενικό τίτλο «εξάρθρωση του Επαναστατικού Αγώνα», η οποία έχει θέσει στο στόχαστρό της έξι συντρόφους που βρίσκονται στα χέρια της αστυνομίας και διαρκώς διευρύνεται προσπαθώντας να θέσει σε ομηρία και άλλους αγωνιστές. Μια κατασταλτική μεθόδευση η οποία εξελίσσεται με διάφορες κατασκευές σεναρίων, «στοιχείων» και «ενόχων» από την πλευρά της αστυνομίας. Κατασκευές που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ που παίζουν ρόλο φερέφωνων της Αντιτρομοκρατικής.
Για να ξεπεραστούν τα προφανή αδιέξοδα αυτής της κατασταλτικής μεθόδευσης, επιχειρείται η διεύρυνσή της μέσα από τη στοχοποίηση και άλλων προσώπων, μεταξύ των οποίων - όπως «πληροφορήθηκα» από τα ΜΜΕ που διαρρέουν τα σενάρια της Ασφάλειας - εμφανίζεται και το δικό μου.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά τη «διαρροή» του ονόματός μου σε σχέση με αποτύπωμα που αναφέρεται ότι βρέθηκε σε βιβλίο στο σπίτι του δολοφονημένου συντρόφου Λάμπρου Φούντα, έχω να δηλώσω τα εξής:
Πρώτον, δεν συνηθίζω στην καθημερινότητά μου να κυκλοφορώ με γάντια! Και, δεύτερον, η μνήμη του δολοφονημένου αγωνιστή με γεμίζει με αισθήματα τιμής και συγκίνησης για αυτόν, και οργής για τους φονιάδες του.
Τέλος, εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους συλληφθέντες και σε όλους τους διωκόμενους αγωνιστές.
Αν χρειαστεί, θα επανέλθω.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Λήδα Σοφιανού
14/4/10
Τετάρτη 14 Απριλίου 2010
Επιστολή συντρόφου για την στοχοποίηση του
Η απάντηση για τη στοχοποίηση μου από την Αστυνομία και τα ΜΜΕ
Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;
Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;
Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;
* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).
* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.
* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)
* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος
* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.
Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.
Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.
Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.
Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.
Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010 Μανώλης Μπεραχάς
Είμαι ο “διανοούμενος”, “αρχηγός”, “κάτοικος περιοχής της Μαγνησίας”, με “συχνές εκδρομές στην Αθήνα και την Ικαρία”, “με οργανωτικό ρόλο σε κινητοποιήσεις αντιεξουσιαστών” και η λίστα σας, άραγε, έχει τέλος;
Μήπως σας κάνω για το “προφίλ” που ξέρετε πολύ καλά να κατασκευάζετε, σε περιπτώσεις δημιουργίας “τρομοκρατικών οργανώσεων”;
Μήπως σας λείπει κάτι από το παζλ και εγώ σας κάνω;
* Ναι, λοιπόν, είμαι 60 ετών (παρ’ όλ’ αυτά στο χώρο που ανήκω δεν υπάρχουν αρχηγοί, πόσο μάλλον μεσήλικες!).
* Ναι, είμαι ο κάτοικος της οικίας που κάνατε τις έρευνές σας, την Κυριακή 11 Απρίλη 2010, στην Κυψέλη (Σποράδων 21), χωρίς, βέβαια, κανένα αποτέλεσμα.
* Ναι, είμαι ο πατέρας της γυναίκας του Κώστα Γουρνά (δηλαδή είναι γαμπρός μου!)
* Ναι, είμαι ο παππούς των δύο 16μηνων παιδιών τους, και, τέλος
* Ναι, είμαι αντιεξουσιαστής.
Ομολογώ ότι συμμετείχα από τη δεκαετία του 70 στους κοινωνικοταξικούς αγώνες, που διεξάγονται από την πλευρά των καταπιεσμένων ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο. Κι επειδή η δική μου λίστα είναι μεγάλη, θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν. Συμμετείχα και συμμετέχω, ενεργά, στο “συντονιστικό αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και μετανάστες”, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους Ζαπατίστας του Μεξικού, σε κινήσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, στη “συνέλευση αλληλεγγύης στην Κ. Κούνεβα”, στη “Λαϊκή Συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου” και στην “κατάληψη του ΠΙΚΠΑ”, των κατοίκων αυτών των περιοχών.
Και για να σας διευκολύνω στις έρευνές σας, σας ανακοινώνω ότι αυτές τις μέρες (δηλ. από τότε που ξεκινήσατε τις τρομερές συλλήψεις και έρευνές σας), βρίσκομαι στο πλευρό της κόρης μου, στην οικία της, που ερευνήσατε την Κυριακή 11 Απρίλη 2010.
Από ότι φαίνεται το χολιγουντιανό υπερθέαμα της εξάρθρωσης του “Επαναστατικού Αγώνα”, ήταν το καλύτερο χαπάκι για να θολώσετε τα νερά. Για να περάσετε τα αντικοινωνικά-αντεργατικά μέτρα σας, όπως και την επιτήρηση της χώρας από το ΔΝΤ.
Είναι αναμφισβήτητο ότι η αλληλεγγύη στους ανθρώπους που διώκονται για τη συμμετοχή τους στον “Επαναστατικό Αγώνα” είναι και θα είναι δεδομένη και μαζική. Είμαι ένα κομμάτι των αλληλέγγυων και θα είμαι μέχρι την απελευθέρωσή τους.
Η ποινικοποίηση των οικογενειακών και φιλικών σχέσεων, όσων αντιστέκονται, είναι γνωστή τακτική σας, και εγώ στέκομαι συνειδητά απέναντί της.
Αθήνα, Τρίτη 13 Απρίλη 2010 Μανώλης Μπεραχάς
Τρίτη 13 Απριλίου 2010
Ανακοίνωση Κατάληψης ΕΣΗΕΑ
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
Έξι σύντροφοί μας συνελήφθησαν και κατηγορούνται για τρομοκράτες. Μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία ανεβαίνει ξανά στο θέατρο της «κοινής γνώμης».
Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» είναιένα έργο που έχει παιχτεί τόσες φορές που και η πιό κοντή μνήμη μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κάθε του πράξη. Ένα έργο με τους γνωστούς ατάλαντους παραγωγούς, τους γνωστούς πουλημένους θεατροκριτικούς, το γνωστό κοινό που παρακολουθεί αμέτοχο και τον εξώστη που παλεύει να διαλύσει την παράσταση.
Και όπως πάντα τα συνήθη θύματα.
Γιατί τώρα, γιατί έτσι; Γιατί επέλεξαν αυτή τη συγκυρία;
Δεν έχουμε μπροστά μας εκλογές. Δεν έχουμε Ολυμπιακούς αγώνες. Ούτε ανασχηματισμούς, ούτε (για την ώρα) νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους. Έχουμε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έχουμε την έμπρακτη αποτυχία του μοντέλου εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών. Έχουμε την πλήρη αποκάλυψη του ψέματος της καπιταλιστικής ευμάρειας. Έχουμε το τέλος του μύθου πως η υποταγή και η συναίνεση «πληρώνουν». Για πόσο καθυστερημένους μας περνάνε ώστε να περιμένουν πως κανείς δεν θα παρατηρήσει πως η πρεμιέρα του έργου τις «εξάρθρωσης...» απείχε μόλις λίγες ώρες από την ολοκλήρωση του deal της ελληνικής εξουσίας με τους διεθνείς όμοιούς της για την διαχείρηση της νέας τους επίθεσης εναντίον της κοινωνίας;
Εδώ και μήνες η επικοινωνιακή εκστρατεία που διαφημίζει την ανάγκη να γίνουν, με τη θέλησή τους, οι φτωχοί φτωχότεροι πηγαίνει παράλληλα με μια άλλη εκστρατεία: η καταστολή απλώνει τα πλοκάμια τη παντού. Από το δικαστικό όργιο της υπόθεσης Χαλανδρίου, την άγρια δύση των επικυρήξεων, τις επιθέσεις σε ανοιχτούς πολιτικούς χώρους, τις προληπτικές προσαγωγές χιλιάδων ανθρώπων, το χτύπημα αυτοοργανωμένων κοινωνικών εγχειρημάτων, την ενεργοποίηση των φασιστικών εφεδρειών... Μια εκστρατεία που στηρίχθηκε σε επιμέρους καμπάνιες τρομοκράτησης τόσο για να πραγματοποιηθεί όσο και για να διασωθεί κάθε φορά που έτρωγε τα μούτρα της. Από το «Αβατο των Εξαρχείων», το «πανεπιστημιακό άσυλο», «την επαίτειο του Δεκέμβρη» φτάσαμε τον τελευταίο μήνα να προαναγγέλεται με κάθε λεπτομέρεια η στοχοποίηση συγκεκριμένων αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι την τελική τους σύλληψη.
Το να θολώσουν τα νερά, το να τραβήξουν αλλού το ενδιαφέρον των παθητικών τηλεθεατών είναι ο πρώτος αλλά όχι ο σημαντικότερος στόχος τους. Δεν χτυπούν τους αναρχικούς μόνο για να αλλάξουν επικοινωνιακή ατζέντα, ούτε μόνο για να απαντήσουν στις επαναστατικές τους προκλήσεις. Ο αποδέκτης αυτού του μυνήματος είναι η κοινωνία. Αν τα ψέματα και οι κάλπικες υποσχέσεις του συστήματος βγήκαν πλεόν στην φόρα, αν όλοι οι μηχανισμοί εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης (κόμματα, καθεστωτικός συνδικαλισμός, ΜΚΟ, φορείς...) δεν πείθουν πλέον κανένα, η πιθανότητα να συμμαχήσουν οι καταπιεσμένοι με τον εαυτό τους, να αμφισβητήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, να αυτοοργανωθούν, να επανοικειοποιηθούν τον πλούτο που παραγούν και τις ζωές που ζούν, είναι μια πιθανότητα που προκαλεί τρόμο στην εξουσία και τους λακέδες της.
Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» έχει το μάτι στραμένο στις μάχες που έρχονται και όχι στις μάχες που δόθηκαν. Επιχειρεί, μαζί με τις άλλες τρομοκαμπάνιες, να ξεδοντιάσει τον αγώνα των καταπιεσμένων πριν αυτός πάψει να γκρινιάζει και σκεφτεί να δαγκώσει.
Υποθετωντας ότι θα εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» του πρώτου καιρού, πως θα έχουν, όπως στην περίπτωση της 17Ν μια «περίοδο χάριτος» να φτιάξουν όπως τους βολεύει το σκηνικό, επιτέθηκαν. Αλλά αυταπατώνται. Το 2010 δεν είναι 2002. Κι αν προσβλέπουν στα νομιμόφρονα κλαψουρίσματα της καθεστωτικής αριστεράς και του «προοδευτικού επώνυμου κόσμου», προσβλέπουν σε ένα άδειο κέλυφος.
Σήμερα δεν θα έχουν ούτε ένα δευτερόλεπτο αβάντα. Οι σύντροφοί μας δεν είναι μόνοι. Δεν θα μείνουν στιγμή μόνοι τους. Γιατί από τη μια, ως αναρχικοί, ούτε το κοινωνικό τους συμβόλαιο αποδεχόμαστε, ούτε στην δημοκρατική νομιμότητα τους αναγνωρίζουμε άλλο περιεχόμενο από αυτό της διαιώνισης της εκμετάλλευσης και της ετερονομίας. Και από την άλλη ως καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι ξέρουμε τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, ξέρουμε ποιοι είναι «οι δικοί μας» και ποιοι είναι «οι άλλοι».
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ένα πολύ δυνατό όπλο.
Όλοι αυτοί οι «άλλοι» καλά θα κάνουν να επαναστοχαστούν το λάθος τους. Ναι, οι συντροφοί μας θα χτυπηθούν. Σέρνονται στα δικαστήρια, συκοφαντούνται, φυλακίζονται. Αλλά οι μπάτσοι θα μας βρίσκουν έξω από τα σπίτια των διωκόμενων. Θα μας βρίσκουν στα δικαστήρια, στους δρόμους, στις πλατείες. Οι δικαστικοί θα μας αντιμετωπίζουν στις αίθουσές τους, κι έξω από αυτές θα απολογούνται. Οι Χρυσοχοίδηδες θα καταλάβουν πως στην κούρσα της πολιτικής τους ανέλιξης καβάλησαν κουτσό άλογο. Οι δημοσιογράφοι πως τέλειωσαν τα ψέματα περί «λειτουργήματος» και άρχισε η αποκάλυψη της διατεταγμένης τους υπηρεσίας.
Καταλάβαμε τη ΕΣΗΕΑ, αυτό το συντεχνιακό άντρο της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας, για να κάνουμε σαφές σε όλους πως και βλέπουμε και κατανούμε και θα πολεμήσουμε την ιερή συμμαχία της εξουσίας. Το πλοκάμι που λέγεται Media έρχεται αυτή τη φορά να παίξει έναν ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Οι συλληφθέντες ΠΡΕΠΕΙ να καταδικαστούν, τα «στοιχεία» ΠΡΕΠΕΙ να επαρκούν, η υπόθεση ΠΡΕΠΕΙ να ειναι δεμένη. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε πια στα δελτία τους μπρος στην ανάγκη τους να φέρουν σε πέρας την εργολαβία...
Είμαστε εμείς που τους είπαμε πρώτοι «αλήτες και ρουφιάνους», συλήβδην και ισοπεδωτικά και σήμερα, ούτε ανάμεσά τους δεν μπορεί να βρεθεί μια ντουζίνα που να ισχυριστεί ότι αδικήσαμε τον κλάδο. Είμαστε εμείς που ουδέποτε συρθήκαμε να ζητιανέψουμε τον τηλεοπτικό τους χρόνο, που βασιστήκαμε στα δικά μας μέσα για να προβάλουμε τις θέσεις και τους αγώνες μας. Εμείς που δεν γίναμε ένα ακόμα λουλούδι στη γλάστρα τους γιατό και οι ρίζες μας είναι γερές. Που αντισταθήκαμε στις «σειρήνες» της απεύθυνσης στην «κοινή γνώμη» και επιμείναμε στην απεύθυνση στην κοινωνία. Που η ύπαρξή μας και μόνο, εδώ και 35 χρόνια είναι η απόδειξη της αδυναμίας τους. Εμάς δεν μπορούν να μας εκβιάσουν.
Τα επώνυμα παπαγαλάκια της ασφάλειας θα παραδοθούν στη χλεύη και την απαξίωση. Στο βλέμμα μας δεν υπάρχει ικεσία αλλά γνώση και οργή. Κι αν μερικοί νοιώσουν αδικημένοι, αν κάποιοι δημοσιογράφοι φαντασιώνονται πως σε αυτό το βαρέλι με τα σάπια μήλα αυτοί θα παραμείνουν φρέσκοι και τίμιοι, τι να πούμε, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Αν προλάβουν να κάνουν την αυτοκριτική τους πριν σαπίσουν τόσο το καλύτερο γιαυτούς.
Ο αγώνας αυτός είναι μόλις στην αρχή του. Ξέρουμε τι έρχεται. Θα σταθούμε στο πλευρό των συντρόφων μας αταλάντευτα, όπως θα σταθούμε και στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού πολέμου, σε όλα τα μέτωπά του σε όλους τους αγώνες που έρχονται. Ως την τελική νίκη.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 14&15 ΑΠΡΙΛΗ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ 6 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 15/4 7.00μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 27/4 6.00μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ
Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες
Έξι σύντροφοί μας συνελήφθησαν και κατηγορούνται για τρομοκράτες. Μια χιλιοπαιγμένη κωμωδία ανεβαίνει ξανά στο θέατρο της «κοινής γνώμης».
Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» είναιένα έργο που έχει παιχτεί τόσες φορές που και η πιό κοντή μνήμη μπορεί να προβλέψει με ακρίβεια την κάθε του πράξη. Ένα έργο με τους γνωστούς ατάλαντους παραγωγούς, τους γνωστούς πουλημένους θεατροκριτικούς, το γνωστό κοινό που παρακολουθεί αμέτοχο και τον εξώστη που παλεύει να διαλύσει την παράσταση.
Και όπως πάντα τα συνήθη θύματα.
Γιατί τώρα, γιατί έτσι; Γιατί επέλεξαν αυτή τη συγκυρία;
Δεν έχουμε μπροστά μας εκλογές. Δεν έχουμε Ολυμπιακούς αγώνες. Ούτε ανασχηματισμούς, ούτε (για την ώρα) νέους αντιτρομοκρατικούς νόμους. Έχουμε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό: έχουμε την έμπρακτη αποτυχία του μοντέλου εκμετάλλευσης των τελευταίων δεκαετιών. Έχουμε την πλήρη αποκάλυψη του ψέματος της καπιταλιστικής ευμάρειας. Έχουμε το τέλος του μύθου πως η υποταγή και η συναίνεση «πληρώνουν». Για πόσο καθυστερημένους μας περνάνε ώστε να περιμένουν πως κανείς δεν θα παρατηρήσει πως η πρεμιέρα του έργου τις «εξάρθρωσης...» απείχε μόλις λίγες ώρες από την ολοκλήρωση του deal της ελληνικής εξουσίας με τους διεθνείς όμοιούς της για την διαχείρηση της νέας τους επίθεσης εναντίον της κοινωνίας;
Εδώ και μήνες η επικοινωνιακή εκστρατεία που διαφημίζει την ανάγκη να γίνουν, με τη θέλησή τους, οι φτωχοί φτωχότεροι πηγαίνει παράλληλα με μια άλλη εκστρατεία: η καταστολή απλώνει τα πλοκάμια τη παντού. Από το δικαστικό όργιο της υπόθεσης Χαλανδρίου, την άγρια δύση των επικυρήξεων, τις επιθέσεις σε ανοιχτούς πολιτικούς χώρους, τις προληπτικές προσαγωγές χιλιάδων ανθρώπων, το χτύπημα αυτοοργανωμένων κοινωνικών εγχειρημάτων, την ενεργοποίηση των φασιστικών εφεδρειών... Μια εκστρατεία που στηρίχθηκε σε επιμέρους καμπάνιες τρομοκράτησης τόσο για να πραγματοποιηθεί όσο και για να διασωθεί κάθε φορά που έτρωγε τα μούτρα της. Από το «Αβατο των Εξαρχείων», το «πανεπιστημιακό άσυλο», «την επαίτειο του Δεκέμβρη» φτάσαμε τον τελευταίο μήνα να προαναγγέλεται με κάθε λεπτομέρεια η στοχοποίηση συγκεκριμένων αγωνιζόμενων ανθρώπων, μέχρι την τελική τους σύλληψη.
Το να θολώσουν τα νερά, το να τραβήξουν αλλού το ενδιαφέρον των παθητικών τηλεθεατών είναι ο πρώτος αλλά όχι ο σημαντικότερος στόχος τους. Δεν χτυπούν τους αναρχικούς μόνο για να αλλάξουν επικοινωνιακή ατζέντα, ούτε μόνο για να απαντήσουν στις επαναστατικές τους προκλήσεις. Ο αποδέκτης αυτού του μυνήματος είναι η κοινωνία. Αν τα ψέματα και οι κάλπικες υποσχέσεις του συστήματος βγήκαν πλεόν στην φόρα, αν όλοι οι μηχανισμοί εξασφάλισης της κοινωνικής ειρήνης (κόμματα, καθεστωτικός συνδικαλισμός, ΜΚΟ, φορείς...) δεν πείθουν πλέον κανένα, η πιθανότητα να συμμαχήσουν οι καταπιεσμένοι με τον εαυτό τους, να αμφισβητήσουν το κοινωνικό συμβόλαιο, να αυτοοργανωθούν, να επανοικειοποιηθούν τον πλούτο που παραγούν και τις ζωές που ζούν, είναι μια πιθανότητα που προκαλεί τρόμο στην εξουσία και τους λακέδες της.
Η «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» έχει το μάτι στραμένο στις μάχες που έρχονται και όχι στις μάχες που δόθηκαν. Επιχειρεί, μαζί με τις άλλες τρομοκαμπάνιες, να ξεδοντιάσει τον αγώνα των καταπιεσμένων πριν αυτός πάψει να γκρινιάζει και σκεφτεί να δαγκώσει.
Υποθετωντας ότι θα εκμεταλλευτούν την «παγωμάρα» του πρώτου καιρού, πως θα έχουν, όπως στην περίπτωση της 17Ν μια «περίοδο χάριτος» να φτιάξουν όπως τους βολεύει το σκηνικό, επιτέθηκαν. Αλλά αυταπατώνται. Το 2010 δεν είναι 2002. Κι αν προσβλέπουν στα νομιμόφρονα κλαψουρίσματα της καθεστωτικής αριστεράς και του «προοδευτικού επώνυμου κόσμου», προσβλέπουν σε ένα άδειο κέλυφος.
Σήμερα δεν θα έχουν ούτε ένα δευτερόλεπτο αβάντα. Οι σύντροφοί μας δεν είναι μόνοι. Δεν θα μείνουν στιγμή μόνοι τους. Γιατί από τη μια, ως αναρχικοί, ούτε το κοινωνικό τους συμβόλαιο αποδεχόμαστε, ούτε στην δημοκρατική νομιμότητα τους αναγνωρίζουμε άλλο περιεχόμενο από αυτό της διαιώνισης της εκμετάλλευσης και της ετερονομίας. Και από την άλλη ως καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι ξέρουμε τους αγώνες που πρέπει να δώσουμε, ξέρουμε ποιοι είναι «οι δικοί μας» και ποιοι είναι «οι άλλοι».
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας. Ένα πολύ δυνατό όπλο.
Όλοι αυτοί οι «άλλοι» καλά θα κάνουν να επαναστοχαστούν το λάθος τους. Ναι, οι συντροφοί μας θα χτυπηθούν. Σέρνονται στα δικαστήρια, συκοφαντούνται, φυλακίζονται. Αλλά οι μπάτσοι θα μας βρίσκουν έξω από τα σπίτια των διωκόμενων. Θα μας βρίσκουν στα δικαστήρια, στους δρόμους, στις πλατείες. Οι δικαστικοί θα μας αντιμετωπίζουν στις αίθουσές τους, κι έξω από αυτές θα απολογούνται. Οι Χρυσοχοίδηδες θα καταλάβουν πως στην κούρσα της πολιτικής τους ανέλιξης καβάλησαν κουτσό άλογο. Οι δημοσιογράφοι πως τέλειωσαν τα ψέματα περί «λειτουργήματος» και άρχισε η αποκάλυψη της διατεταγμένης τους υπηρεσίας.
Καταλάβαμε τη ΕΣΗΕΑ, αυτό το συντεχνιακό άντρο της δημοσιογραφικής αριστοκρατίας, για να κάνουμε σαφές σε όλους πως και βλέπουμε και κατανούμε και θα πολεμήσουμε την ιερή συμμαχία της εξουσίας. Το πλοκάμι που λέγεται Media έρχεται αυτή τη φορά να παίξει έναν ακόμα πιο αναβαθμισμένο ρόλο. Οι συλληφθέντες ΠΡΕΠΕΙ να καταδικαστούν, τα «στοιχεία» ΠΡΕΠΕΙ να επαρκούν, η υπόθεση ΠΡΕΠΕΙ να ειναι δεμένη. Ούτε τα προσχήματα δεν κρατάνε πια στα δελτία τους μπρος στην ανάγκη τους να φέρουν σε πέρας την εργολαβία...
Είμαστε εμείς που τους είπαμε πρώτοι «αλήτες και ρουφιάνους», συλήβδην και ισοπεδωτικά και σήμερα, ούτε ανάμεσά τους δεν μπορεί να βρεθεί μια ντουζίνα που να ισχυριστεί ότι αδικήσαμε τον κλάδο. Είμαστε εμείς που ουδέποτε συρθήκαμε να ζητιανέψουμε τον τηλεοπτικό τους χρόνο, που βασιστήκαμε στα δικά μας μέσα για να προβάλουμε τις θέσεις και τους αγώνες μας. Εμείς που δεν γίναμε ένα ακόμα λουλούδι στη γλάστρα τους γιατό και οι ρίζες μας είναι γερές. Που αντισταθήκαμε στις «σειρήνες» της απεύθυνσης στην «κοινή γνώμη» και επιμείναμε στην απεύθυνση στην κοινωνία. Που η ύπαρξή μας και μόνο, εδώ και 35 χρόνια είναι η απόδειξη της αδυναμίας τους. Εμάς δεν μπορούν να μας εκβιάσουν.
Τα επώνυμα παπαγαλάκια της ασφάλειας θα παραδοθούν στη χλεύη και την απαξίωση. Στο βλέμμα μας δεν υπάρχει ικεσία αλλά γνώση και οργή. Κι αν μερικοί νοιώσουν αδικημένοι, αν κάποιοι δημοσιογράφοι φαντασιώνονται πως σε αυτό το βαρέλι με τα σάπια μήλα αυτοί θα παραμείνουν φρέσκοι και τίμιοι, τι να πούμε, ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Αν προλάβουν να κάνουν την αυτοκριτική τους πριν σαπίσουν τόσο το καλύτερο γιαυτούς.
Ο αγώνας αυτός είναι μόλις στην αρχή του. Ξέρουμε τι έρχεται. Θα σταθούμε στο πλευρό των συντρόφων μας αταλάντευτα, όπως θα σταθούμε και στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού πολέμου, σε όλα τα μέτωπά του σε όλους τους αγώνες που έρχονται. Ως την τελική νίκη.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ 14&15 ΑΠΡΙΛΗ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ 6 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 15/4 7.00μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ Ζ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 27/4 6.00μμ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ
Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/τριες
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Το Σάββατο 10/4 καταλάβαμε το πολυτεχνείο οδηγούμενοι απο συναισθήματα ανυποχώρητης οργής και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους μας. Θέλουμε να δείξουμε οτι υπάρχει ενα μαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας που θα συνεχίσει να αντιστέκεται
ο τ ι κ α ι α ν σ υ μ β ε ι...
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά το βρόμικο παιχνίδι εξαπάτησης και μαζικής χειραγώγησης που παίζουν τα επαίσχυντα ΜΜΕ. Αυτοί οι απατεώνες του λόγου και μαέστροι της παραπλάνησης, θα χρησιμοποιήσουν επιδέξια τα όπλα τους , παραπληροφόρηση, κατασυκοφάντηση και αποπροσανατολισμός απο τα πραγματικά προβλήματα: την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία, με σκοπό να κρατήσουν τον κόσμο κοιμησμένο και αδρανή. Κυρίως όμως φοβισμένο. Ο Οργουελ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο θα επαληθευόταν τελικά στη σύγχρονη τηλεδικτατορία. Εμεις απαντάμε:
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.
Απο σήμερα και κάθε μέρα ξεκινάει μια λυσασμένη επίθεση αντιπληροφόρησης τοσο στην ιδια την κατάληψη του πολυτεχνείου όσο και σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αρνούμαστε να κατεβάσουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε την εξαπολυόμενη τρομολαγνεία των ΜΜΕ. Η “εσωτερική τρομοκρατία” είναι η αυταπάτη που τυφλώνει το μέσο τηλε-άνθρωπο και τον καθηλώνει σε ένα μάταιο κύνηγι μαγισσών.
Υπάρχουν πολλοί εκκολαπτόμενοι μάγοι και μάγισσες που βαδίζουν με κουκούλες μές το δάσος της πόλης.
Η αστική παρανομία δεν θα περάσει.
Η αντιπληροφόρηση μας απο εδώ και στο εξής θα φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου παραπλανημένου νοικοκυραίου.
Δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε και να εναντιωνόμαστε αλύπητα για όλες τις στημένες κατηγορίες απέναντι στους συντρόφους μας
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Το Σάββατο 10/4 καταλάβαμε το πολυτεχνείο οδηγούμενοι απο συναισθήματα ανυποχώρητης οργής και αλληλεγγύης απέναντι στους συντρόφους μας. Θέλουμε να δείξουμε οτι υπάρχει ενα μαχόμενο κομμάτι της κοινωνίας που θα συνεχίσει να αντιστέκεται
ο τ ι κ α ι α ν σ υ μ β ε ι...
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά το βρόμικο παιχνίδι εξαπάτησης και μαζικής χειραγώγησης που παίζουν τα επαίσχυντα ΜΜΕ. Αυτοί οι απατεώνες του λόγου και μαέστροι της παραπλάνησης, θα χρησιμοποιήσουν επιδέξια τα όπλα τους , παραπληροφόρηση, κατασυκοφάντηση και αποπροσανατολισμός απο τα πραγματικά προβλήματα: την οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία, με σκοπό να κρατήσουν τον κόσμο κοιμησμένο και αδρανή. Κυρίως όμως φοβισμένο. Ο Οργουελ ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον τρόπο με τον οποίο θα επαληθευόταν τελικά στη σύγχρονη τηλεδικτατορία. Εμεις απαντάμε:
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ
ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ.
Απο σήμερα και κάθε μέρα ξεκινάει μια λυσασμένη επίθεση αντιπληροφόρησης τοσο στην ιδια την κατάληψη του πολυτεχνείου όσο και σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Αρνούμαστε να κατεβάσουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε την εξαπολυόμενη τρομολαγνεία των ΜΜΕ. Η “εσωτερική τρομοκρατία” είναι η αυταπάτη που τυφλώνει το μέσο τηλε-άνθρωπο και τον καθηλώνει σε ένα μάταιο κύνηγι μαγισσών.
Υπάρχουν πολλοί εκκολαπτόμενοι μάγοι και μάγισσες που βαδίζουν με κουκούλες μές το δάσος της πόλης.
Η αστική παρανομία δεν θα περάσει.
Η αντιπληροφόρηση μας απο εδώ και στο εξής θα φτάσει στα αφτιά και του τελευταίου παραπλανημένου νοικοκυραίου.
Δεν θα σταματήσουμε να ενημερώνουμε και να εναντιωνόμαστε αλύπητα για όλες τις στημένες κατηγορίες απέναντι στους συντρόφους μας
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
Δευτέρα 12 Απριλίου 2010
Αλληλεγγύη
Αυριο το πρωί καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια της πρωην Σχολής Ευελπίδων στις 9 το πρωί, όπου θα μεταφερθούν οι συλληφθέντες για να απολογηθούν στον εισαγγελέα.
Είναι προφανές ότι το κράτος με πλήρως ενορχηστρωμένες επιθέσεις και προγκρόμ συλλήψεων που βασίζονται σε "αδιάσειστα" για αυτούς στοιχεία, με μηδαμινά στοιχεία στην πραγματικότητα, αφού ο καθένας που ασχολείται με τα πολιτικά κινήματα θα μπορούσε να έχει στην κατοχή του βιβλια και υλικό έντυπο οργανώσεων, στοχοποιεί ουσιαστικά τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χωρό, θέλοντας ταυτόχρονα να αποπροσανατολίσει τις λαικές μάζες απο τα πραγματικά προβλήματα και τους πραγματικούς του εχθρούς που δεν είναι άλλοι απο τους εξουσιαστές και τα ανδρείκελα τους.
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
http://seeyouonthebarricades.blogspot.com/2010/04/blog-post.html
Είναι προφανές ότι το κράτος με πλήρως ενορχηστρωμένες επιθέσεις και προγκρόμ συλλήψεων που βασίζονται σε "αδιάσειστα" για αυτούς στοιχεία, με μηδαμινά στοιχεία στην πραγματικότητα, αφού ο καθένας που ασχολείται με τα πολιτικά κινήματα θα μπορούσε να έχει στην κατοχή του βιβλια και υλικό έντυπο οργανώσεων, στοχοποιεί ουσιαστικά τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χωρό, θέλοντας ταυτόχρονα να αποπροσανατολίσει τις λαικές μάζες απο τα πραγματικά προβλήματα και τους πραγματικούς του εχθρούς που δεν είναι άλλοι απο τους εξουσιαστές και τα ανδρείκελα τους.
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
http://seeyouonthebarricades.blogspot.com/2010/04/blog-post.html
Ένα παλίο κείκενο για τον Ν. Μαζίωτη
Ο αναρχικός οικοδόμος Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος
Η παραδοχή εκ μέρους του Νίκου των κατηγοριών της ανακριτικής αρχής για την απόπειρα έκρηξης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επαπειλούμενη περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική από την εγκατάσταση της TVX GOLD, και η δημόσια υπεράσπιση της ενέργειάς του, έθεσε, για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, ένα ερώτημα:
Είναι θεμιτή η χρησιμοποίηση μορφών πάλης που ξεφεύγουν από τα όρια με τα οποία είναι νομικά θωρακισμένο το υπάρχον κοινωνικό-πολιτικό σύστημα;
Το γεγονός ότι ανέλαβε πλήρως τις ευθύνες των ενεργειών του, έχοντας πλήρη γνώση των βαριών συνεπειών για τον ίδιο, χωρίς να καταφεύγει σε υπερασπιστικά τρικ, δείχνει την ηθική και την ποιότητά του. Δίνει ταυτόχρονα και ένα τέλος στην αντίληψη της Αριστεράς ως απλού "θύματος" των κατασταλτικών μηχανισμών.
Τα media τον παρουσίασαν σαν έναν σκοτεινό τρομοκράτη. Αυτό είναι ιδιαιτέρως βολικό, γιατί έτσι ξεμπερδεύουν εύκολα με τις γενεσιουργές αιτίες αυτών των μορφών πάλης.
Ενα σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς και των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων τον παρουσιάζει ως "βαρεμένο" που "την είδε κάπως" και το παίζει "μούρη". Επιχείρημα εξίσου βολικό, για να μη φανεί στα μάτια της κοινωνίας ο παρακάτω τραγικός διχασμός: Στα λόγια, ανατροπή του καπιταλισμού (έλεος!) και στην πράξη, οπαδός της ...ομαλότητας. Δηλαδή, αυτοί οι σύντροφοι αρνούνται να πουν το αυτονόητο. Οτι ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με την αποτελεσματικότητα αυτών των μορφών πάλης, δεν παύει οι ενέργειες του Μαζιώτη να είναι σαφώς πολιτικού χαρακτήρα και ο ίδιος ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ.
Η αυτοδιάλυση της RAF έριξε την αυλαία στο μητροπολιτικό αντάρτικο. Αλλωστε κι ο Νίκος, σε πρόσφατη επιστολή του, διαχωρίζει τη θέση του από αυτό και εκφράζει τη διαφωνία του με τη δομή και τη συγκρότηση των οργανώσεων αυτού του τύπου. Εκφράζει την πίστη του στον ακτιβισμό των μαζικών κοινωνικών κινημάτων και σ' αυτό μας βρίσκει σύμφωνους. Θα προσθέταμε δε ότι όσο εντείνεται ο κοινωνικός πόλεμος του κεφαλαίου, τόσο θα εντείνεται η καταστολή και, ολοένα και πιο συχνά, όσοι αντιστέκονται θα σέρνονται στις φυλακές σαν τρομοκράτες (βλέπε απεργούς της ΕΑΣ το '93, ή τους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή).
Δεν συμφωνούμε, όμως, μαζί του -ακριβώς λόγω της πίστης μας στα μαζικά κινήματα- με πολλές από τις επιλογές του, που δεν παύουν να είναι συζητήσιμες.
Εμείς που ήμασταν και είμαστε φίλοι του, που διασκεδάσαμε, εργαστήκαμε και αγωνιστήκαμε μαζί του, έχουμε να πούμε ότι ο Μαζιώτης είναι ένας επαναστάτης, με αναπτυγμένο αίσθημα δικαίου, ένα σεμνό και απλό παιδί με πίστη και συμμετοχή στους μαζικούς αγώνες, ένα δικό μας παιδί.
Ημασταν μαζί, στις Αυτόνομες Εργατικές Συσπειρώσεις, όταν δίναμε αγώνες στο Μετρό, τον αισθανθήκαμε ακόμα πιο κοντά μας στη Σητεία, όταν πρωτοπόρος επί ποινή απόλυσης αγωνιζόταν να αποτρέψει απολύσεις συναδέλφων σιδεράδων, στον Ερυθρό Σταυρό, όταν έδινε μάχες για την κοινωνική ασφάλιση των μεταναστών, ξανά επί ποινή απόλυσης.
Ενα από τα πολυτιμότερα εφόδιά του είναι η ειλικρινής αγωνία δεκάδων Αλβανών οικοδόμων στο αεροδρόμιο των Σπάτων σχετικά με την τύχη του. Γιατί ο Νίκος είναι από καλή πάστα. Είναι ειλικρινής οπαδός της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Κάνουμε θερμή έκκληση στους οραματιστές της θετικής ουτοπίας του "βασιλείου της ελευθερίας", σ' αυτούς που δε βολεύονται με την κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν, στη νεολαία που δε βολεύεται με πλαστικά οράματα- σκουπίδια, σ' εκείνο το κομμάτι της διανόησης που ασφυκτιά στην πλημμυρισμένη από ψέμα και διαφθορά "εικονική πραγματικότητα", να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε μια καμπάνια που να απαιτεί να χαρακτηριστεί ο Μαζιώτης πολιτικός κρατούμενος και να δικαστεί ως τέτοιος. Γιατί ο Μαζιώτης είναι άξιος μιας τέτοιας αλληλεγγύης.
Ο πολιτικός κρατούμενος Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος.
Υστερόγραφο προς τους οπαδούς του Νόμου και της Τάξης:
Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, το Δ.Ν.Τ. κατ' εντολήν του οποίου ο Σουχάρτο σφάζει εκατοντάδες διαδηλωτές, τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, η G-8 που οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους, στον Τρίτο Κόσμο και στις δυτικές μητροπόλεις, στο θάνατο από πείνα τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, τότε ο "μονόδρομος" της ΟΝΕ, που οδηγεί στη χώρα μας χιλιάδες εργαζόμενους στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην εξαθλίωση τί είναι;
Αλλωστε είναι γνωστό ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες στεγάζονται σε μέγαρα, πίνουν τσάι στις 5, φοράνε γραβάτες και σφάζουν με μετοχές, διατηρώντας τα χέρια τους άσπιλα.
Θεόδωρος Γιαγκούλης
Ρένος Καρίμαλης
http://www.iospress.gr/mikro1998/mikro19980523.htm
Η παραδοχή εκ μέρους του Νίκου των κατηγοριών της ανακριτικής αρχής για την απόπειρα έκρηξης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επαπειλούμενη περιβαλλοντική καταστροφή στη Χαλκιδική από την εγκατάσταση της TVX GOLD, και η δημόσια υπεράσπιση της ενέργειάς του, έθεσε, για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, ένα ερώτημα:
Είναι θεμιτή η χρησιμοποίηση μορφών πάλης που ξεφεύγουν από τα όρια με τα οποία είναι νομικά θωρακισμένο το υπάρχον κοινωνικό-πολιτικό σύστημα;
Το γεγονός ότι ανέλαβε πλήρως τις ευθύνες των ενεργειών του, έχοντας πλήρη γνώση των βαριών συνεπειών για τον ίδιο, χωρίς να καταφεύγει σε υπερασπιστικά τρικ, δείχνει την ηθική και την ποιότητά του. Δίνει ταυτόχρονα και ένα τέλος στην αντίληψη της Αριστεράς ως απλού "θύματος" των κατασταλτικών μηχανισμών.
Τα media τον παρουσίασαν σαν έναν σκοτεινό τρομοκράτη. Αυτό είναι ιδιαιτέρως βολικό, γιατί έτσι ξεμπερδεύουν εύκολα με τις γενεσιουργές αιτίες αυτών των μορφών πάλης.
Ενα σημαντικό κομμάτι της Αριστεράς και των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων τον παρουσιάζει ως "βαρεμένο" που "την είδε κάπως" και το παίζει "μούρη". Επιχείρημα εξίσου βολικό, για να μη φανεί στα μάτια της κοινωνίας ο παρακάτω τραγικός διχασμός: Στα λόγια, ανατροπή του καπιταλισμού (έλεος!) και στην πράξη, οπαδός της ...ομαλότητας. Δηλαδή, αυτοί οι σύντροφοι αρνούνται να πουν το αυτονόητο. Οτι ανεξάρτητα από το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με την αποτελεσματικότητα αυτών των μορφών πάλης, δεν παύει οι ενέργειες του Μαζιώτη να είναι σαφώς πολιτικού χαρακτήρα και ο ίδιος ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ.
Η αυτοδιάλυση της RAF έριξε την αυλαία στο μητροπολιτικό αντάρτικο. Αλλωστε κι ο Νίκος, σε πρόσφατη επιστολή του, διαχωρίζει τη θέση του από αυτό και εκφράζει τη διαφωνία του με τη δομή και τη συγκρότηση των οργανώσεων αυτού του τύπου. Εκφράζει την πίστη του στον ακτιβισμό των μαζικών κοινωνικών κινημάτων και σ' αυτό μας βρίσκει σύμφωνους. Θα προσθέταμε δε ότι όσο εντείνεται ο κοινωνικός πόλεμος του κεφαλαίου, τόσο θα εντείνεται η καταστολή και, ολοένα και πιο συχνά, όσοι αντιστέκονται θα σέρνονται στις φυλακές σαν τρομοκράτες (βλέπε απεργούς της ΕΑΣ το '93, ή τους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή).
Δεν συμφωνούμε, όμως, μαζί του -ακριβώς λόγω της πίστης μας στα μαζικά κινήματα- με πολλές από τις επιλογές του, που δεν παύουν να είναι συζητήσιμες.
Εμείς που ήμασταν και είμαστε φίλοι του, που διασκεδάσαμε, εργαστήκαμε και αγωνιστήκαμε μαζί του, έχουμε να πούμε ότι ο Μαζιώτης είναι ένας επαναστάτης, με αναπτυγμένο αίσθημα δικαίου, ένα σεμνό και απλό παιδί με πίστη και συμμετοχή στους μαζικούς αγώνες, ένα δικό μας παιδί.
Ημασταν μαζί, στις Αυτόνομες Εργατικές Συσπειρώσεις, όταν δίναμε αγώνες στο Μετρό, τον αισθανθήκαμε ακόμα πιο κοντά μας στη Σητεία, όταν πρωτοπόρος επί ποινή απόλυσης αγωνιζόταν να αποτρέψει απολύσεις συναδέλφων σιδεράδων, στον Ερυθρό Σταυρό, όταν έδινε μάχες για την κοινωνική ασφάλιση των μεταναστών, ξανά επί ποινή απόλυσης.
Ενα από τα πολυτιμότερα εφόδιά του είναι η ειλικρινής αγωνία δεκάδων Αλβανών οικοδόμων στο αεροδρόμιο των Σπάτων σχετικά με την τύχη του. Γιατί ο Νίκος είναι από καλή πάστα. Είναι ειλικρινής οπαδός της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.
Κάνουμε θερμή έκκληση στους οραματιστές της θετικής ουτοπίας του "βασιλείου της ελευθερίας", σ' αυτούς που δε βολεύονται με την κατάσταση και θέλουν να την αλλάξουν, στη νεολαία που δε βολεύεται με πλαστικά οράματα- σκουπίδια, σ' εκείνο το κομμάτι της διανόησης που ασφυκτιά στην πλημμυρισμένη από ψέμα και διαφθορά "εικονική πραγματικότητα", να βάλουν το δικό τους λιθαράκι σε μια καμπάνια που να απαιτεί να χαρακτηριστεί ο Μαζιώτης πολιτικός κρατούμενος και να δικαστεί ως τέτοιος. Γιατί ο Μαζιώτης είναι άξιος μιας τέτοιας αλληλεγγύης.
Ο πολιτικός κρατούμενος Νίκος Μαζιώτης δεν είναι μόνος.
Υστερόγραφο προς τους οπαδούς του Νόμου και της Τάξης:
Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, το Δ.Ν.Τ. κατ' εντολήν του οποίου ο Σουχάρτο σφάζει εκατοντάδες διαδηλωτές, τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, η G-8 που οδηγεί εκατομμύρια ανθρώπους, στον Τρίτο Κόσμο και στις δυτικές μητροπόλεις, στο θάνατο από πείνα τι είναι; Αν ο Μαζιώτης είναι τρομοκράτης, τότε ο "μονόδρομος" της ΟΝΕ, που οδηγεί στη χώρα μας χιλιάδες εργαζόμενους στον κοινωνικό αποκλεισμό και στην εξαθλίωση τί είναι;
Αλλωστε είναι γνωστό ότι οι πραγματικοί τρομοκράτες στεγάζονται σε μέγαρα, πίνουν τσάι στις 5, φοράνε γραβάτες και σφάζουν με μετοχές, διατηρώντας τα χέρια τους άσπιλα.
Θεόδωρος Γιαγκούλης
Ρένος Καρίμαλης
http://www.iospress.gr/mikro1998/mikro19980523.htm
Κυριακή 11 Απριλίου 2010
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους
Τις τελευταίες ώρες έχουνε πραγματοποιηθεί προσαγωγές και συλλήψεις συντρόφων μας, με την κατηγορία συμμετοχής σε αντάρτικες οργανώσεις. Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάποιο στοιχείο, πέρα από το ότι είναι σύντροφοι με μακρόχρονη και συνεπής συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες.
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν υπάρχει κάποια "εμπλοκή" τους ή αν οι συλλήψεις τους αποτελούνε ένα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, για να δείξει ότι παράγει "αντι"τρομοκρατικό έργο, τρομοκρατώντας όσους αντιστέκονται και αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα νέα οικονομικά μέτρα που ψηφίστηκαν και αποφασίστηκαν αυτές τις ημέρες. Μέτρα που θα τρομοκρατήσουνε όλο και περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Η αλληλεγγύη μας, όπως πάντα, απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι δεδομένη. Άσχετα αν είναι "αθώοι" 'η "ένοχοι", διαφωνούμε ή συμφωνούμε με τις επιλογές ως προς τα μέσα. Ο σκοπός τους είναι ίδιος με το δικό μας: Μία πανανθρώπινη κοινωνία χωρίς προνομιούχους και φτωχούς, δυνάστες και φερέφωνα, μία κοινωνία αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.
Τρομοκρατία είναι η παγερή σιωπή απέναντι στην καθημερινή άμεση ή έμμεση βία της Εξουσίας.
Και επειδή ο τρόμος σπάει και στον δρόμο παραθέτουμε συνδέσμους με τις πρώτες κινήσεις αλληλεγγύης:
1) Κατάληψη στο Πολυτεχνείο
2) Συγκέντρωση στα Εξάρχεια και video
3) Συγκέντρωση στα Πετράλωνα
Δεν γνωρίζουμε ακόμη αν υπάρχει κάποια "εμπλοκή" τους ή αν οι συλλήψεις τους αποτελούνε ένα επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, για να δείξει ότι παράγει "αντι"τρομοκρατικό έργο, τρομοκρατώντας όσους αντιστέκονται και αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα νέα οικονομικά μέτρα που ψηφίστηκαν και αποφασίστηκαν αυτές τις ημέρες. Μέτρα που θα τρομοκρατήσουνε όλο και περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα.
Η αλληλεγγύη μας, όπως πάντα, απέναντι σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι δεδομένη. Άσχετα αν είναι "αθώοι" 'η "ένοχοι", διαφωνούμε ή συμφωνούμε με τις επιλογές ως προς τα μέσα. Ο σκοπός τους είναι ίδιος με το δικό μας: Μία πανανθρώπινη κοινωνία χωρίς προνομιούχους και φτωχούς, δυνάστες και φερέφωνα, μία κοινωνία αυτοοργάνωσης και αλληλοβοήθειας, αξιοπρέπειας και αλληλεγγύης.
Τρομοκρατία είναι η παγερή σιωπή απέναντι στην καθημερινή άμεση ή έμμεση βία της Εξουσίας.
Και επειδή ο τρόμος σπάει και στον δρόμο παραθέτουμε συνδέσμους με τις πρώτες κινήσεις αλληλεγγύης:
1) Κατάληψη στο Πολυτεχνείο
2) Συγκέντρωση στα Εξάρχεια και video
3) Συγκέντρωση στα Πετράλωνα
Παρασκευή 9 Απριλίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
